Stadse rust

door

REFLECTIE / Iwan Brave
De grote schoolvakantie zit bijna erop. Voor mij als ouder ook een lekker lange vakantie, al werk ik door. Maar je komt behoorlijk tot rust als je zes weken lang niet elke werkdag de kinderen naar school hoeft te brengen en af te halen. Het scheelt of je nog maar sporadisch naar de supermarkt of het tankstation hoeft. Dus ook een welkome vakantie voor mijn portemonnee!

Traditiegetrouw zijn vrouw en dochters naar Pikin Slee de gehele vakantie. Kort geleden hadden binnenlandse kinderen dit voordeel op stadskinderen: ‘thuis’ zijn maar toch op vakantie. Inmiddels blijven ook veel marrongezinnen noodgedwongen in de stad omdat reizen naar het binnenland onbetaalbaar is vanwege de bittere IMF-pil die Suriname moet slikken voor ‘gezondmaking’ van de economie.

“Nog even lekker genieten van de stadse rust voordat de ‘back-to-school’-gekte weer begint“

Zelfs ik werd ontoepasselijk van alleen al de reiskosten. Proviand inslaan kost ook klauwen met geld. Afgelopen kerstvakantie hebben we daarom overgeslagen, brekend met onze traditie van élke schoolvakantie naar het binnenland. Ook deze grote vakantie wilde ik overslaan. Tot chagrijnig toe heb ik weken gewikt en gewogen. De vakanties hebben ook als doel dat de kinderen geregeld ondergedompeld worden in hun Saramaccaanse cultuur en taal, voor hun culturele identiteit. Denkend aan ouders die het niet breed hebben en toch hun kind(eren) sturen naar een particuliere school als “investering in hun toekomst”, hakte ik de knoop door.
Nestha en de meisjes overnachten dagen diep in het donkere bos, anderhalf uur lopen vanaf het dorp, om rijst te oogsten. Als stedeling denk ik aan gevaren die hen kunnen besluipen, terwijl ik niet erbij ben om ze te beschermen. Het is al eeuwen hun cultuur, sus ik mezelf en vertrouw op de ‘bosgoden’, waaronder Mavungu, waarin zij geloven. Uiteindelijk investeer ik in hun culturele identeit. Nog even lekker genieten van de stadse rust voordat de ‘back-to-school’-gekte weer begint.