STAATSRAAD EN GOEDE VOORNEMENS

Met de beëdiging van vijftien leden van de Staatsraad door president Jennifer Simons, is een nieuwe zittingstermijn voor dit belangrijke adviesorgaan van start gegaan. De ceremonie, gehouden op het Presidentieel Paleis, was plechtig en doordrenkt van woorden als ‘goed bestuur’, ‘samenwerking’ en ‘transparantie’. Woorden die inmiddels zó vaak herhaald zijn in politieke kringen, dat ze hun betekenis dreigen te verliezen. Want de echte vraag is: Gaat deze Staatsraad het verschil maken?
President Simons sprak over continuïteit, stabiliteit en de noodzaak van overleg tussen politieke partijen, vakbeweging en maatschappelijke organisaties. En dat is terecht. In een fragiele democratie als de onze, waarin beleid vaak wordt ingehaald door politieke belangen, is een onafhankelijke en daadkrachtige Staatsraad geen luxe, het is een noodzaak. De wortels van het instituut zijn natuurlijk te vinden in herdemocratisering en niet in een functionele en volwassen democratie zelf. De werking van een soort Senaat of Eerste Kamer, in ons formeel eenkamerstelsel, wordt half vervuld hierdoor, terwijl een overlegorgaan, zoals dat noodzakelijk was bij de overgang van democratie naar democratuur, de andere helft aanvult.
Maar woorden alleen volstaan niet. De echte toets ligt in de praktijk. Wat doet de Staatsraad als wetgeving wordt doorgedrukt zonder draagvlak? Als corruptiedossiers blijven liggen? Als de regering advies negeert en verder marcheert met haar eigen agenda? Het is dan dat deze raad moet laten zien dat zij meer is dan een decoratief instituut.
De verklaring van Amzad Abdoel, dat de raad zich actief wil inzetten voor de Anti-corruptiewet en modernisering van wetgeving, klinkt veelbelovend. Maar het is essentieel dat deze beloftes worden omgezet in concrete actie, inclusief het opvragen van informatie, het vasthoudend formuleren van adviezen en – indien nodig – het publiekelijk wijzen op tekortkomingen binnen het bestuur.
Een Staatsraad die werkelijk als geweten van de staat wil functioneren, moet enerzijds tanden durven tonen. Anderzijds zullen de vakbeweging, het bedrijfsleven en de oppositie, anders gezegd, de onderdelen die hun toevlucht niet of nauwelijks tot machtsmiddelen kunnen zoeken, zoals regering en coalitie dat wel kunnen, niet geneigd zijn gif te mengen in het vol zicht van de chefkok. De utopie van binnen de Staatsraad algehele stakingen voorkomen en ontevredenheid bespreekbaar maken, heeft in nog geen enkele samenstelling gewerkt. Anderzijds heeft het instituut diep en verwijtbaar gefaald bij bijvoorbeeld het afdwingen van een gefaseerde invoering van het Nieuw Burgerlijk Wetboek of de implementatie van Royalty’s Voor Iedereen zonder wettelijke grondslag. Leden die deel uitmaakten van dat falen, zijn gewoon weer terug te vinden in de nieuwe samenstelling. Zonder die gewetensfunctie blijven het mooie woorden, terwijl de realiteit van slecht bestuur buiten de paleismuren onveranderd blijft.
The post STAATSRAAD EN GOEDE VOORNEMENS ..

...