Sport en verkiezingscampagne

door

HET IS OPVALLEND stil op de propaganda podia van diverse politieke partijen als het om sport gaat. Er worden allerlei beloften gedaan – buiten de sport om – om de gunst van de kiezer te winnen. Daar is op zich niets mis mee, maar hoe de realisering van die beloften betaald moet of zal worden, blijft onvermeldMaar sport is kennelijk niet aantrekkelijk genoeg voor kandidaten – dus aspirant assembleeleden – om er (serieus) aandacht aan te besteden. Uitgegaan moet worden dat het merendeel van hen enige betrokkenheid heeft met sport, zij het actief, dan wel passief en een groot deel van de bevolking is sportminnend  en alleen daarom al zou dit thema serieus moeten worden aangekaart in de campagne.

Nauwelijks een handvol politieke partijen heeft een tipje van de sluier gelicht en verteld welke plaats sport in hun ogen in de komende vijf jaren moet innemen

Hoe wil men (een goed) assembleelid worden als men in de voorbereiding daarop – dat is immers de verkiezingscampagne – niet weet hoe hij of zij dit thema zou willen aanpakken. Er is vaak in ons commentaar gewezen op de bijna laksheid van de regering en assembleeleden naar de sport toe maar daar gaan we nu aan voorbij. Het heeft immers weinig zin om achteruit te kijken.ADVERTISEMENT

Belangrijk op dit moment is dat de kandidaat-assembleeleden – en mogelijk is er onder hen ook een presidentskandidaat en zijn er mogelijk kandidaat-ministers – zich er rekenschap van geven dat zij in hun nieuwe functie de burgers moeten dienen. En er is – dit is een open deur intrappen – veel waaraan die burgers behoefte te hebben. Maar we beperken ons tot de sport en dringen nu al aan op een nieuwe koers op sportgebied.

De aankomende assembleeleden moeten zich nu al een beeld vormen van hoe zij de sport willen aanpakken. Het begint natuurlijk met een goede geformuleerd sportbeleid, een serieuze begroting en ervoor zorgen dat het begrote geld inderdaad wordt vrijgemaakt.

Een bijzonder aandachtspunt zijn de oliedollars. Veel mensen rekenen zich nu al rijk, maar dat geld begint op zijn vroegst pas in de loop van 2028 vrij te komen en dat men daarop niet moet wachten om daadwerkelijk iets te doen voor sport.Nauwelijks een handvol politieke partijen heeft een tipje van de sluier gelicht en verteld welke plaats sport in hun ogen in de komende vijf jaren moet innemen. Maar een meer omlijnd plan ontbreekt. De kandidaten die zich geroepen voelen daadwerkelijk iets voor sport te betekenen worden uitgedaagd nu met hun visie te komen in de verkiezingscampagne en de burgers te laten weten hoe ze die visie in realiteit willen omzetten.

Men moet zich er rekenschap van geven dat sport/bewegen geen individuele en of groepsontspanning alleen is, maar ook een middel om een gezonde bevolking op te bouwen. Dit heeft een preventieve werking, want hierdoor kunnen de zorgkosten flink omlaag gebracht worden. Politici-in-de-dop, denk erom: Een gezonde geest huist in een gezond lichaam en u kunt daar daadwerkelijk aan bijdragen.