Spiritualiteit

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard

Spiritualiteit zit in ons allemaal. Zelfs in de mensen die ervoor kiezen het te vervangen voor religie. Het is wel iets dat we hebben leren negeren. Dagelijks ben ik in conflict met mezelf. Vechtend tegen de doctrine die in ons allen is gebrandmerkt. Toch is het mijn spiritualiteit die mij door deze moeilijke periode heen helpt.ADVERTISEMENT

Hoewel ik had gezegd niet meer erover te schrijven, heb ik toch anders besloten. Er zijn lessen die ik heb geleerd. Lessen waarvan ik vind dat ik ze moet delen. En, iedereen schrijft toch al over Simons, onze eerste vrouwelijke president. Men schrijft al over sommige oude nieuwe ministers die geen schoon blazoen hebben. Hoewel het me zorgen baart, heb ik momenteel andere zaken aan mijn hoofd.

“We staan aan het begin van een nieuwe periode. Laten we allemaal goede gedachten hebben zodat goede zaken kunnen materialiseren”

Zo heb ik pas gelezen dat ons bewustzijn waarschijnlijk al bestaat alvorens wij een lichaam hebben. Lange tijd werd gedacht dat bewustzijn pas later zijn intrede deed. De westerse wetenschap heeft nu gezien dat het niet klopt. Weer iets dat niet-westerse culturen correct hebben gehad. Bewustzijn is er al in een vroeg stadium.

Ik denk zelf dat het leven begint met bewustzijn. Dat de theorie die stelt dat de ziel de ouders kiest, klopt. Het sterkt ook mijn theorie dat alles begint met een gedachte. Pas daarna is er sprake van materialisatie. Ik heb het proces met mijn kind ook zo ervaren. Nog steeds heb ik het gevoel dat er flarden van zijn bewustzijn, zijn ziel, om ons heen zijn.

In de afgelopen periode heb ik ook geleerd dat het universum, the spirit, of wat sommigen God noemen, met ons communiceert. Ik haal zelf geen troost uit bidden. Wel uit die spirituele signalen. Laatst zat ik op het trapje van mijn huis. Ik dronk een kop koffie en sprak met mijn moeder over de recente ontwikkelingen. Niet alleen in mijn leven. Ook in Suriname. Het thema van ons gesprek was hoop. Hoop dat het lot ons beter gezind zou zijn. Suriname met een vrouwelijke president. En mijn partner en ik met nieuw leven.

Tijdens dit gesprek zag ik een donsveertje voorbij zweven. Het kwam van naast mijn huis. Zweefde richting mij, maakte een rondje en bleef even hangen. Het leek te pulseren en ik voelde een vibratie die mijn hart bereikte. Met grote ogen keek ik ernaar. Het donsveertje steeg toen op en verdween in het licht van de zon. “Mama, weet je wat ik net heb gezien?!” Ze was blij het te horen.

Het was niet de laatste keer dat ik haar zoiets vertelde. Afgelopen week was ik aan het appen. Toen ik het gesprek beëindigde, kwam er ineens muziek uit mijn telefoon. Het bleek een lied van The Simple Minds. In eerste instantie dacht ik dat mijn telefoon weer kuren had. Echter was dat niet zo. Er was ook geen playlist die open stond. Niets van dat. Mijn telefoon speelde een enkele zin af. “Don’t you forget about me.” Daarna stopte het geluid. Ik bleef achter met kippenvel. Niets anders kon ik doen dan naar de van mijn kind lopen. “Natuurlijk zal ik je nooit vergeten. My beautful son. So tiny, so perfect, so loved.”

Spiritualiteit is wat bij ons hoort. Het is wat mij heeft doen terugkeren naar Suriname. Skinfiri is ons interne kompas. Onze intuïtie komt niet uit religie. Het is een oer-gevoel dat ons voor het bestaan van kerk en staat heeft leren overleven. Het is wat mij nu staande houdt. Hoop geeft. Niet alleen voor mezelf. Ook voor Suriname. We staan aan het begin van een nieuwe periode. Laten we allemaal goede gedachten hebben zodat goede zaken kunnen materialiseren.

[email protected]