Socio-pad

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard
In een lijst van 145 landen heeft Suriname anno 2024, op Bhutan en Moldavië na, het slechtste leger ter wereld. We hebben dus op twee na het slechtste leger ter wereld. Dat is een verbetering. In 2019 hadden wij op Bhutan na het slechtste leger ter wereld.

Het is niet de enige lijst waarin Bhutan ons gezelschap houdt. In de lijst van carbon negatieve landen staan wij samen met hen en Panama bovenaan. Interessant is dat Panama helemaal geen leger heeft.

“Laten we een leger van dienstbaarheid maken dat dus niet alleen beschermt, maar ook ondersteunt”

In totaal zijn er zestien landen in de wereld die geen leger hebben. Sommige omdat ze het te duur vinden en andere omdat ze zichzelf op andere manieren beschermen. Er zijn ook landen die voor bescherming rekenen op de Verenigde Staten.
Wij rekenen waarschijnlijk op Nederland. Ons oud moederland wiens leger ook dit jaar weer zal meelopen in het defilé tijdens onze onafhankelijkheidsviering. Raar. Dat komt door het verleden. Er zijn ook andere landen wiens leger samen met ons de ‘onafhankelijkheid’ komt ‘vieren’.
Zelf ben ik tegen het concept van een leger. Tenzij men zich vrijwillig kan aanmelden, omdat het bijvoorbeeld een goed betaalde baan is. Idealisme zou ook een goede reden zijn. Voor mij was idealisme de reden om niet te voldoen aan mijn dienstplicht.
Mensen die militair als beroep hebben, kijken anders naar de wereld en de medemens. Dat moet wel. Anders kunnen zij niet de wreedheden begaan die wij wereldwijd zien. Zoals we onze wereld nu hebben vormgegeven, door het westen dan, zijn legers niets anders dan killing machines voor onze zonen en dochters. Ze bekopen de strijd tussen de ego’s van wereldleiders met hun leven. Dat is jammer.
Toch zie ik de oplossing voor ons probleem in het militaire. Wat ons probleem is? Dat wij aan het verruwen zijn, weinig zelfrespect hebben en elkaar voor de bus gooien voor een beetje geld. Kortom, we zijn sociopaten. We zouden als land een upgrade moeten ondergaan wat betreft ons gemeenschapsgevoel, normen en waarden en hoe we met onszelf en dus het land omgaan.
Daarom zou ik ergens toch wel pleiten voor een vorm van dienstplicht. Een sociale dienstplicht. Elke Surinamer zou vóór het achttiende levensjaar voor een periode van twaalf maanden aan deze sociale dienstplicht moeten voldoen. In dit jaar zouden zij dan verschillende sociale werkzaamheden moeten verrichten.
Sociale werkzaamheden moeten mensen soms verrichten als een straf. Bijvoorbeeld bermen schoonmaken of de stad opruimen. Dat zijn eigenlijk zaken die geen straf moeten zijn maar gewoon een bijdrage aan de maatschappij.
In die sociale dienstplicht zou het dus zo zijn dat men niet alleen publieke ruimtes gaat opruimen. Men zal ook moeten meehelpen in bejaarden- en kindertehuizen en bij daklozenopvang en gehandicaptenzorg. Niet op zo een manier dat men daarna heeft voldaan aan een plicht en er klaar mee is. Nee, men moet het zodanig doen dat we elkaar weer als mens kunnen zien. Dat we afhankelijk zijn van elkaar. En dat we zo sterk zijn als de zwaksten onder ons.
Misschien is het wel onzin. Maar ik kijk naar hoe landen als Zuid-Afrika, Rwanda en Singapore hun bevolking hebben geüpgraded. Japan en IJsland zijn ook mooie voorbeelden. Wil niet zeggen dat het perfecte landen zijn. Ze doen het wel beter dan ons.
Wij moeten echt ook zoiets doen. Laten we het sociale pad bewandelen. Laten we een leger van dienstbaarheid maken dat dus niet alleen beschermt, maar ook ondersteunt. Anders blijven we het land der sociopaten.
christiowijnhard@gmail.com