Senioren Huize Ashiana wonen weer in menswaardige omgeving

door

Vlak vóór juli verkeerde het verpleeg- en verzorgingshuis Ashiana in een staat waarin de bewoners zich onmogelijk thuis konden voelen. De plafonds waren doorgerot, bij regen lekte het op verschillende plekken, de rioleringen waren verstopt en bij het douchen stonden de bewoners in het water, omdat het niet kon wegstromen. De toiletpotten hadden geen wc-bril en belangrijke draagbalken dreigden het te begeven. Er waren geen gordijnen, waardoor de bewoners in hun privacy werden aangetast. Het terrein was verwaarloosd en de situatie was ronduit triest. Deze erbarmelijke omstandigheden trokken de aandacht van de Nederlandse stichting Sewa. Door haar inzet konden de ergste noden worden gelenigd en oogt een deel van het tehuis weer fris en als ‘nieuw’.

Tekst en beeld Sharon Singh

“In twee weken tijd hadden we acht kamers afgerond. Het was een ongelooflijke prestatie, maar het werk stopte niet daar. Op 5 augustus organiseerden we een open dag om de voortgang te laten zien. Bezoekers kwamen kijken en wat ze zagen, maakte diepe indruk”, vertelt Tessa Sendar aan de Ware Tijd. Zij is één van de ambassadeurs van het project Lobi Fu Wi Sranan, een initiatief van Sewa.

“Als je ze ziet lachen, hun verhalen hoort of simpelweg merkt hoe ze weer beginnen te stralen, dan weet je waarom je dit doet”

Begin juli werd in Jacana Wellness Resort een benefiet gehouden met muziek- en dansoptredens, gecombineerd met de verkoop van eten en handgemaakte spullen. Toen Jörgen Raymann werd gevraagd om ambassadeur van het project te worden, twijfelde hij geen moment. Sinds toen hebben hij, Sendar, Theresa Wong Swie San en Aroen Bridjmohan zich ingezet om geld in te zamelen om het zwaar verwaarloosde bejaardentehuis terug te brengen in een staat waarin de bewoners zich mens kunnen voelen.

Renovatie

Vrijwel direct na het benefiet werd begonnen met de renovatie. “We hadden niet genoeg middelen om alles ineens te doen. We hadden een miljoen Surinaamse dollar opgehaald”, zegt Sendar.

Maar de voortgang ging veel sneller dan verwacht. Na acht kamers te hebben gerestaureerd, werd opnieuw een open dag georganiseerd, waar ook mensen uit het bedrijfsleven langs kwamen. Ze waren zo onder de indruk van de voortgang dat ze direct hun steun aanboden. “Inmiddels zijn we bijna klaar met de renovatie van alle 22 kamers die in de planning waren. Het vertrouwen van donoren groeit, vooral omdat ze nu zien waar hun geld naartoe gaat in tegenstelling tot vroeger, toen het vaak onduidelijk was wat er met de middelen gebeurde. Daarom werd besloten een stichting op te richten die het project zal blijven begeleiden en ondersteunen.”

De renovatie is slechts het begin, benadrukt Sendar. Het opknappen van de kamers was één ding, maar het onderhouden van het gebouw en het creëren van een zelfredzame gemeenschap is de echte uitdaging. “We hebben ambitieuze plannen voor de toekomst: een supermarkt op het terrein en misschien zelfs een restaurant. Zo zorgen we niet alleen voor het onderhoud van het pand, maar creëren we ook een ontmoetingsplek voor bewoners en mensen van buiten. Het draait niet alleen om de gebouwen, maar ook om de gemeenschapszin en duurzaamheid.”

Dit was één van de redenen waarom dit project werd opgezet. “We wilden meer doen dan alleen de kamers verbeteren. We willen een omgeving creëren waarin bewoners actief betrokken blijven, waarin ze niet alleen slapen, maar ook echt leven.”

Grootste bejaardentehuis

De kosten voor een totale restauratie van het pand zijn geraamd op 150.000 tot 200.000 euro. Een nieuw gebouw zou veel duurder zijn, maar met zo investering kan het bestaande gebouw nog enige tijd mee gaan voor de opvang van senioren.

Ashiana is het grootste bejaardentehuis van het Caribisch Gebied, maar ondanks de ruimte wordt de capaciteit vaak niet volledig benut. Dit komt doordat er simpelweg niet genoeg verpleegkundigen zijn.

Er melden zich wl veel vrijwilligers aan om te helpen. “Het is geweldig om te zien hoe de gemeenschap zich verbindt. Vrijwilligers willen tijd vrijmaken om tijd door te brengen met de seniorenburgers door bijvoorbeeld bingo met ze te spelen, een gesprek te voeren of gewoon samen te zijn met hen. Wat zij vooral missen, is sociaal contact. Vaak zitten ze de hele dag in de gang, zonder veel afleiding. We willen deze eenzaamheid doorbreken.”

Er zijn ook symbolische donaties, zoals bomen die zijn geveild en die binnenkort zullen worden geplant om een groene en duurzame omgeving te creëren. Plantjes zoals papaja’s en bredebon kunnen niet alleen zorgen voor schaduw en een mooi uitzicht, maar vormen ook een extra bron van voedsel.

Duurzaamheid is de basis voor de toekomst van Ashiana, zowel voor de bewoners als voor de gemeenschap die hen ondersteunt. Hoewel er al veel vooruitgang is geboekt, blijft de situatie moeilijk. De bewoners betalen slechts SRD 175 per maand, wat nauwelijks genoeg is voor basisbehoeften, zoals huisvesting, voeding, medicijnen, zorg en het wassen van hun kleren. De steun vanuit de samenleving is dan ook essentieel en de initiatiefnemers hopen dat deze steun blijft groeien.

Bedrijfsleven

Het bedrijfsleven speelt inmiddels ook een belangrijke rol. Hotels doneren lakens aan Ashiana. Toch blijft de nood groot. Schoonmaakmiddelen, groenten en fruit zijn altijd nodig. “Er is een echte samenwerking ontstaan, maar we hebben meer hulp nodig om het tehuis draaiende te houden. Wat me elke keer opnieuw raakt, is de dankbaarheid die we van de bewoners ontvangen. Als je ze ziet lachen, hun verhalen hoort of simpelweg merkt hoe ze weer beginnen te stralen, dan weet je waarom je dit doet.”

Eén van hen, mevrouw Van Bossé, trekt haar laken altijd zo strak dat het lijkt alsof ze die net heeft gestreken. “Die kleine gewoontes en normen maken alles de moeite waard”, zegt Sendar, die samen met de teamleden altijd tijd vrij maakt voor dit waardevolle werk. Het is ongelooflijk wat er in zo’n korte tijd is bereikt. Ashiana mag dan ooit een verwaarloosd tehuis zijn geweest, maar nu, door de inzet van velen, wordt het weer een plek van geborgenheid en warmte. Dankzij de steun van Surinamers van jong tot oud en de ambassadeurs van Lobi Fu Wi Sranan, is dit project een mooi voorbeeld van wat er kan worden bereikt als er wordt samengewerkt.