Screening kandidaten

KANDIDATEN DIE DOOR politieke partijen worden voorgedragen voor een functie als volksvertegenwoordiger zouden grondig moeten worden doorgelicht, voordat ze op een lijst komen te staan. Daar pleiten diverse actoren in de samenleving al jaren voor, maar dit vindt niet volledig gehoor bij politieke organisaties.

De screening is op de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de politieke organisatie die de kandidaten naar voren schuift. Maar dit wordt nauwelijks serieus genomen, waardoor menig gekozene in bijvoorbeeld De Nationale Assemblee (DNA) niet of nauwelijks over voldoende capaciteiten beschikt om zijn/haar werk naar behoren te doen. Maar ze ontvangen wel iedere maand een riante vergoeding met bijbehorende emolumenten.ADVERTISEMENT

Beleidsmakers hebben bij de recente herziening van de Kiesregeling nagelaten om direct stringente regels voor kandidaten op te stellen

Beleidsmakers hebben bij de recente herziening van de Kiesregeling nagelaten om direct stringentere regels voor kandidaten op te stellen. Doordat die ontbreken, kunnen tot op heden ook figuren met een strafblad ongestoord in DNA belanden en zelfs hogerop klimmen. Desi Bouterse, die later president werd, en huidig vicepresident Ronnie Brunswijk zijn daar voorbeelden van. Paul Somohardjo mocht met een veroordeling zelfs voorzitter van het parlement worden.

Door deze aanhoudende omissie zit het land nu met de gebakken peren en is het voor partijen niet eens nodig om in het verleden van kandidaten te duiken. Niet alleen de eventuele strafrechtelijke gangen zouden moeten worden nagetrokken, ook moet worden gekeken of zaken, zoals opleiding en ervaring, wel in overeenstemming zijn met de functie die de mense ambiëren.

And last but not least: of ze mentaal wel sterk genoeg zijn om de stressvolle baan aan te kunnen. Afgelopen week kreeg het land een fraai staaltje daarvan voorgeschoteld van hoe dat mis kan gaan. De handel en wandel van Maya Parbhoe, de nummer 21 op de NPS-lijst en zelfbenoemd presidentskandidaat, werd in een zeer uitgebreid onlinebericht in het Bitcoin Magazine tegen het licht gehouden.

Niet alleen werd haar kennis op het gebied van de digitale munt sterk in twijfel getrokken, maar ook haar mentale gesteldheid en de wijze waarop zij haar campagne voert. Bitcoin Magazine baseerde het verhaal niet op roddels en geruchten, maar heeft ruim een halfjaar intensief onderzoek gedaan en tal van deskundigen – ook uit haar omgeving – gesproken en aan het woord gelaten.

De journalist in kwestie, Frank Corva, omarmde Parbhoe aan het begin van haar campagne voor het presidentschap, maar heeft inmiddels zijn handen van haar afgetrokken. Dat was voor de Ware Tijd reden om een selectieve samenvatting op te nemen, waarbij vooral de zaken die van belang kunnen zijn voor de Surinaamse lezers werden belicht.

Parbhoe was niet blij en reageerde zwaar geagiteerd. Doch de onderbouwde feiten in Bitcoin Magazine spreken voor zich en hebben de reputatie van haar in het bitcoinwereldje volledig aan gruzelementen geslagen. Ook haar kansen om in de Surinaamse politiek enige rol van betekenis te spelen, zijn geminimaliseerd.

Dit pijnlijke schandaaltje voor de NPS had kunnen worden voorkomen als de partij vooraf goed was nagegaan wat voor een vlees ze met de relatief onbekende Parbhoe in de kuip hadden. Want ook in Suriname doen er heel veel verhalen de ronde. Die hoeven niet waar te zijn natuurlijk, maar zouden een eigen onderzoek wel rechtvaardigen. Zeker in het geval van zo’n belangrijke functie.

...