Schizoïde en schizotypisch, teruggetrokken en vreemd (3)

De schizoïde persoon is verstild en teruggetrokken, verlangt niet naar hechte banden, zelfs niet met familie, leeft geïsoleerd, is kil, onbewogen en onverschillig. De schizotypische persoon is een zonderling die eenzaam door het leven dwaalt, apart leeft tussen mensen, met vreemde ideeën en gevoelens die ongekend blijven.Beide personen hebben veel gemeen en worden hier samen besproken. Het zijn vaker mannen, maar het kunnen ook vrouwen zijn. De schizoïde persoon is afstandelijk en zo emotioneel als een steen. Hij is een eenling, zonder interesse in sociaal contact. Hij geniet niet van relaties met anderen en heeft er geen behoefte aan. Bij de schizotypische persoon zijn vreemde gedachten, wantrouwen en sociale isolatie sterker aanwezig. Beiden leven het liefst losgekoppeld van de maatschappij.

Vooral de schizotypische persoon komt vreemd over, omdat hij overal tekens en betekenissen ziet. Als er iets toevallig gebeurt, ziet hij er een persoonlijke betekenis in. Een zwarte kat steekt niet toevallig voor zijn auto de straat over. Het heeft een speciale betekenis. Hij is erg bezig met bijgeloof of paranormale zaken en kan gebeurtenissen voelen of voorspellen voordat ze gebeuren. Hij is ook druk bezig met magische rituelen om boze geesten op afstand te houden. Zelfs mensen die op hem lijken, vinden hem een vreemde eend in de bijt.

Deze personen leiden hun eenzame, afgezonderde, vreemde bestaan en worden meestal met rust gelaten. Ze mengen zich niet in de maatschappij, maar ze vallen wel op. De schizotypische persoon wordt soms gepest vanwege zijn vreemde overtuigingen, zijn achterdocht en zijn passieve reacties. Ze zoeken niet snel zelf hulp, omdat ze hun karaktereigenschappen niet als storend ervaren. Ze ervaren lijdensdruk als hun omgeving last van hen heeft of meer participatie van hen eist.

Het gebeurt min of meer gedwongen dat ze naar een specialist gaan. Ze hebben geen behoefte aan dergelijk contact. Ze moeten met geduld benaderd worden, omdat ze teruggetrokken en afstandelijk zijn in contact. Ze geven ook vage antwoorden en tonen weinig emotie. Ze denken snel dat je ze wilt ondermijnen. Dit alles maakt ze moeilijk te volgen. Het is geen onwil van hun kant, maar eerder een onvermogen om normaal met mensen om te gaan.

In gesprekken komt met name de schizotypische persoon snel over als onaangepast en beperkt. Soms is zijn kleding niet passend of zitten er vlekken op. Als je goed luistert, is de persoon bereid om zijn ongewone observaties aan je toe te vertrouwen. “Soms voel ik dat iemand aanwezig is”, “ik zie soms een schaduw voorbijgaan” of “alsof iemand zachtjes mijn naam zegt”. Door een gebrek aan antenne voor sociale situaties hebben deze personen geen gevoel voor humor en stralen ze geen plezier uit.

Je ontdekt al snel dat hun problemen vooral te maken hebben met hun sociale isolatie. Ze hebben nauwelijks hechte vrienden. Ze beseffen dat ze anders zijn, dat ze er niet bij horen, maar zonder echt te beseffen wie of wat ze zijn. Je hebt medelijden met ze, maar ze laten zich niet helpen, waardoor ze op de rand van het sociale leven blijven leven. Ze worden het best geholpen door vriendschap, maar niet opdringerig, en acceptatie van hun excentrieke gedrag. Ze zijn meestal tevreden met een vaste, vertrouwde persoon die hen steunt, adviseert en af en toe iets voor hen doet.Verwacht dus niet te veel. Je mag blij zijn als je een beetje kunt bijdragen dat de persoon een meer aangepast leven leidt door de ondersteuning die je biedt. Zoals een ouder die een kind helpt zich aan te passen en zich meer op zijn gemak te voelen tussen mensen.

D. Balraadjsing
Zie ook:

...