Schietschijven en bommen

DE SNIJD / Armand Snijders

In Suriname verbazen wij ons nog altijd over de capriolen van onbetrouwbare mafkezen in de politiek. En over het feit dat grote delen van Paramaribo, dankzij het warrige beleid van Riad en zijn door zo’n onbetrouwbare mafkees achterovergedrukte graafmachines onder water staan. Terwijl er zoveel méér op de aardkloot gebeurt dat veel meer impact op grote groepen mensen heeft. Het leek er zelfs op dat de wereld de afgelopen week meer dan ooit tevoren op zijn kop stond.

Met de never ending story rondom Rusland en Ukraïne, de steeds maar voortdurende genocide door het oorlogszuchtig Israël in Gaza en de bommen die datzelfde Israël zonder reden gooide op Iran. Uiteraard konden de Iraniërs deze agressie niet waarderen en bestookten op hun beurt doelen in onder meer Tel Aviv.

“Na de handkusjes van diverse grootheden voor prinses Amalia werd tijdens de kaviaar besloten miljarden euro’s extra te besteden aan geavanceerd wapentuig om de aarde vooral een rustiger plaats te maken”

Ook de Amerikanen mengden zich onbesuisd in de strijd, waarop Iran terugsloeg met bombardementen op een Yankee-vliegbasis in het bevriende Qatar. En Donald vanuit zijn veilige Witte Huis maar liegen dat hij nu vrede in de regio heeft gebracht.

Veel mensen begrijpen allang niet meer waar het allemaal om gaat en welke doelen de kemphanen proberen te bereiken. Ik zal proberen het heel erg kort door de bocht uit te leggen, vanuit mijn boerenverstand: het draait allemaal om macht en geld en wordt versterkt door ziekelijke, niets ontziende egootjes.

Zonder anderen tekort te doen, is Benjamin van Israël momenteel de meest zieke geest die er op de aardkloot rondloopt. Hij wordt niet voor niets gezocht door het Internationaal Strafhof, de deels tandeloze club die hem beticht van genocide. Maar Donald en de Russische Vladimir kunnen er ook wat van. Kim Jong-un van Noord-Korea is vergeleken met dit trio maar een zachtgekookt eitje dat je graag eens op theevisite zou krijgen.

En terwijl dat allemaal gebeurde, zat een deel van Den Haag in Nederland vrijwel op slot en werden vele burgers in hun vrijheid beperkt. Want de wereldleiders kwamen daar bijeen voor een Navo-top. Ze nuttigden onder meer gezellig een luxe maaltijd thuis bij koning Willem-Alexander onderwijl besprekend hoe ze de vrede in de wereld konden bewaren.

Na de handkusjes van diverse grootheden voor prinses Amalia, werd tijdens de kaviaar besloten honderden miljarden euro’s extra te besteden aan geavanceerd wapentuig om de aarde vooral een rustiger plaats te maken. Daarmee werd gelijk een hart onder de riem gestoken van die billenknijper en antidemocraat Donald, die momenteel de Verenigde Staten leidt en vindt dat andere landen zijn economie vooral kwaad willen doen.

Met het sponsoren van de wapenindustrie om alle oorlogen draaiende te houden, was hij in ieder geval in zijn nopjes. Dus de rijke landen worden rijker terwijl ze schouderophalend over de lijken van anderen heen stappen.

Dit is een ongetwijfeld heel simplistische benadering van de problematiek waar critici vast – heel toepasselijk – wat gaten in kunnen schieten, maar zo zie ik het. Het effect blijft immers hetzelfde: dagelijks worden honderden – zo niet duizenden – volstrekt onschuldige mannen, vrouwen en kinderen in Palestina, Ukraïne en Iran vermoord of ernstig verminkt. En laten we al die andere vergeten oorlogen niet vergeten waarbij de wereld één of beide oogjes toeknijpt, zoals in Myanmar, Afghanistan, Eritrea of het dichterbij Suriname gelegen Haïti, om maar enkele andere brandhaarden te noemen.

“U weet allemaal dat ik Ronnie bedoel, die binnenkort veepee-af is. God-zij-dank mag ik wel zeggen, want zijn leiderschap heeft niets opgeleverd en kunnen we als kiespijn missen”

Het is ondoenlijk om je alle ellende in de wereld aan te trekken. En dus beperken we ons met zijn allen tot wat er in eigen land gebeurt en de gemoederen bezighoudt. We steken daarom de kop het liefst in het zand voor wat zich heel ver weg afspeelt. Daar is ook niet mis mee, het is zelfs een heel wijze overlevingsstrategie. Want als we straks met z’n allen psychische hulp nodig hebben omdat we alle ellende niet meer aankunnen, loopt de toch al haperende mentale zorg in het land nog vaster dan ie al is en staat óns hier een ramp te wachten.

We bekommeren ons vooral om het leed dat ons ten deel valt en dat over ons wordt uitgestort, mede door incapabele politici, onder wie die eerdergenoemde onbetrouwbare mafkees. U weet allemaal dat ik Ronnie bedoel, die veepee-af is. God-zij-dank mag ik wel zeggen, want zijn leiderschap heeft niets opgeleverd en kunnen we als kiespijn missen.

Voorlopig is hij weer aangehaakt bij de nieuwe coalitie, vermoedelijk in de wetenschap …