Santokhi’s dorpspolitiek

door

DE NEDERLANDSE POLITICUS Richard de Mos bezocht Suriname vorige week. Zoals er ieder jaar legio politici uit Nederland naar het land toe komen om hun licht op te steken. De Mos is verbonden aan de lokale partij Hart voor Den Haag en wil de banden tussen deze gemeente en Suriname aanhalen. Doorgaans gaan al die bezoeken vrijwel ongemerkt aan de Nederlandse én Surinaamse samenleving en media voorbij, maar dat was in het geval van De Mos wel anders.
Allereerst ligt hij in eigen land al jaren onder een vergrootglas, omdat hij zeker niet onomstreden is. Zonder in alle details te treden, was hij jarenlang hoofdverdachte in een corruptiezaak, waarbij hij als wethouder onder meer werd beticht van het aannemen van steekpenningen in ruil voor bepaalde diensten. Uiteindelijk werd hij vorig jaar na een jarenlang proces vrijgesproken. Niet omdat de rechters overtuigd waren van zijn onschuld, maar doordat in het strafrecht, door het ontbreken van regels, veel onduidelijk zou zijn in deze kwestie.

Het staatshoofd snapt nog steeds niet wat voor hem als president – ook in het belang van land en volk – prioriteit zou moeten genieten

Daarnaast zijn er vele andere incidenten rond De Mos en zijn ideeën geweest, waardoor iedere stap van hem momenteel wordt gevolgd. Zijn Suriname-reis riep na afloop in zijn eigen plaats de nodige vragen op. Hij tekende kort vóór vertrek met districtscommissaris Ricardo Bhola van Paramaribo-Noordoost de zogeheten ‘Verklaring van economische samenwerking en vriendschap tussen Paramaribo en Den Haag’. Dat is bij andere partijen binnen zijn gemeente in het verkeerde keelgat geschoten. Immers, zijn partij Hart voor Den Haag is slechts een kleine oppositiepartij in de gemeenteraad en heeft niet de bevoegdheid een dergelijke overeenkomst te tekenen.
“Wat is dit voor gekkigheid?” riep zijn collega Tim de Boer van de Stadspartij verontwaardigd. “Het zijn allemaal afspraken die een politieke partij niet kan maken”, vond hij. Bovendien, De Mos heeft verkeerd ondertekend; als voorzitter van Hart voor Den Haag, terwijl hij dat niet eens is. Dat is een doodzonde in de Nederlandse politiek. Wat voor gevolgen deze nieuwe rel voor De Mos heeft, zal de komende weken blijken.
In Suriname is daarentegen met veel verbazing gereageerd op het feit dat president Chandrikapersad Santokhi volgens de Communicatiedienst Suriname de tijd en moeite nam om De Mos en zijn delegatie te ontvangen. Niet zozeer vanwege diens besmette verleden, maar wel vanwege het feit dat hij slechts een plaatselijke vertegenwoordiger is. In plaats van zich met dergelijke dorpspolitiek bezig te houden, zou het staatshoofd zich veel beter kunnen en móeten bezighouden met belangrijkere zaken. Bijvoorbeeld de voortdurende heibel binnen zijn coalitie of de doorlopende missers van sommige ministers.
Het zou hetzelfde zijn als een districtsraadslid uit Suriname in Nederland wordt ontvangen door premier Dick Schoof. Hij heeft helemaal geen tijd voor zaken op dorpsniveau en dat is dus ondenkbaar. Het is daarom onbegrijpelijk dat president Santokhi zich met marginale zaken, zoals de Haagse beslommeringen, inlaat, terwijl hij anderen heeft die dat prima af zouden moeten kunnen handelen. Het staatshoofd snapt nog steeds niet wat voor hem als president – ook in het belang van land en volk – prioriteit zou moeten genieten. Als hij dat wel had geweten, zouden de afgelopen 4,5 jaar waarschijnlijk een stuk gemakkelijker zijn verlopen.