Santokhi vertilde zich aan de crisis én zichzelf

door

De kans bestaat dat Chandrikapersad Santokhi zondag een pak slaag krijgt van de kiezers. Of ze geven hem nog een tweede kans omdat er in hun ogen geen goed alternatief is. Door de wijze waarop hij Suriname door de crisis heeft geleid, heeft hij in ieder geval heel veel krediet verloren. Hij heeft zich daaraan vertild en ook zijn eigen kunnen schromelijk overschat.

Tekst Armand SnijdersToen Santokhi in 2020 aantrad als president, was hij best wel populair bij de bevolking. Vrijwel iedereen had er vertrouwen in dat hij en de VHP een totaal andere weg zouden inslaan. Want zijn voorganger Desi Bouterse en diens NDP hadden het land in de tien voorafgaande jaren volledig bankroet gemaakt en met een enorme berg buitenlandse schulden achtergelaten.ADVERTISEMENT

“Terwijl zijn favoriete woordjes ‘prudent en transparant beleid’ waren, had de samenleving op zijn minst het gevoel dat het tegenovergestelde gebeurde”

Santokhi wist de kiezers ervan te overtuigen dat hij zonder de hulp van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) de problemen wel even zou oplossen. Maar dat bleek na zijn inauguratie al snel grootspraak te zijn geweest. Ook 150 buitenlandse investeerders die Suriname uit de brand zouden willen helpen, bleken niet te bestaan.ADVERTISEMENT

Huzarenstukje

De regering was daardoor gedwongen om toch het IMF in te schakelen, dat ruim een half miljard euro leende. Dat gebeurde wel onder strenge voorwaarden waarbij subsidies op onder meer de nutsvoorzieningen en brandstof moesten worden afgeschaft en andere lastenverzwarende maatregelen moesten worden doorgevoerd.

Vriend en vijand zijn het er over eens dat de regering mede dankzij het IMF een redelijk huzarenstukje heeft verricht door de inflatie terug te dringen en het land in gezonder financieel-economisch vaarwater te brengen. Zo is de jaarinflatie drastisch teruggedrongen, alleen de valutakoersen zijn nog erg instabiel. Ook op ander vlakken lijkt het weer de goede kant op te gaan.

Diep teleurgesteld

Maar toch zijn veel kiezers Santokhi helemaal zat en diep in hem teleurgesteld vanwege vooral zijn eigenzinnige gedrag. Want terwijl aan de ene kant orde op zaken werd gesteld, overheersten aan de andere kant de benoemingen van vrienden, partijgenoten en familie (inclusief de first lady en zijn eigen dochter). En is er bijna geen week voorbijgegaan of er dook wel een nieuw corruptieschandaal op, dat hij vrijwel allemaal met de mantel der liefde bedekte.

Terwijl zijn favoriete woordjes ‘prudent en transparant beleid’ waren, had de samenleving op zijn minst het gevoel dat het tegenovergestelde gebeurde. Het dreamteam van ministers dat hem zou helpen om de problemen op te lossen, bleek daartoe ongeschikt en de diaspora in Nederland hielp hem verder van de wal in de sloot, zoals met de SLM.

Schrijnende en pijnlijke situaties

Mede door het gebrek aan deskundigheid, brak de crisis – die hij wel even zou oplossen – Santokhi en zijn regering uiteindelijk op. Daardoor bleven andere zaken noodgedwongen liggen en konden tal van betalingen niet worden gedaan. Vooral in de sociale sector leidde dat tot schrijnende en pijnlijke situaties. Instellingen zoals bejaardenhuizen en ziekenhuizen klagen constant steen en been en ouders van kinderen wachten bijvoorbeeld al jaren op de kinderbijslag die ze moeten krijgen.

Santokhi klaagde onlangs zelf dat er binnen de regeringscoalitie veel tijd verloren is gegaan “aan interne afstemming”, ofwel het geruzie tussen de partijen. Maar daar is hij ook schuldig aan door zijn eigenzinnige gedrag waarmee hij anderen op de kast kreeg. Het feit dat zijn coalitie inmiddels is gehalveerd, zegt wat dat betreft genoeg.

Echte deskundigen

Hij vertilde zich deze regeerperiode ook aan de vele projecten die uiteindelijk mislukten. Niet alleen door de financiële perikelen waar het land mee kampt, maar ook omdat door het gebrek aan deskundigheid in eigen huis veel projecten mislukten, waardoor zaken niet voldoende of gedegen onderzocht werden. Denk bijvoorbeeld aan de diepwaterhaven Port of Nickerie, waar tot 5,5 miljard euro in zou worden geïnvesteerd en dat al snel een luchtkasteel bleek te zijn, terwijl ook de bouw van de brug over de Corantijn rivier voorlopig is geflopt, evenals het HPSG-project voor een ‘groene’ waterstofcentrale in Commewijne die nooit van de grond kwam.

Het moge duidelijk zijn: als de kiezers Santokhi en de VHP ondanks alles nog een tweede kans geven, dan moet er de komende vijf jaar uit een heel ander vaatje worden getapt dan in de afgelopen periode. En hij moet zich omringen met echte deskundigen die het land verder kunnen helpen. Bovenal moet Santokhi een menselijker gezicht tonen waar de transparantie écht vanaf straalt.