Safe City-project

door

SURINAME MOET WEER een beetje veiliger worden dankzij het Road Monitoring Project dat vorige week vrijdag als onderdeel van het Safe City project door president Chandrikapersad Santokhi is gestart aan de Ephraimzegenweg. Het is volgens minister Kenneth Amoksi van Justitie en Politie, “de plicht én de taak van elke regering om de veiligheid van haar burgers te waarborgen en hen te beschermen tegen bedreigingen voor hun welzijn en welvaart.”

Het project omvat in totaal 650 monitoringscamera’s die verspreid over het land ‘op strategische plaatsen’ aan honderd palen bevestigd worden. Op zich zullen weinig mensen bezwaren kunnen opwerpen dat er eindelijk maatregelen worden genomen die kunnen bijdragen aan de indamming van de volledig uit de hand gelopen criminaliteit. En dat en passant ook nog een oogje in het zeil gehouden wordt in het chaotische verkeer.

Er is geen enkele garantie dat de 650 nog te plaatsen camera’s slechts worden gebruikt voor het doel waarvan de Chinezen zeggen en de regeringsleden denken dat ze bestemd zijn

Het is een uitvloeisel van Santokhi’s veelbesproken staatsbezoek in het Aziatische land – vorig jaar april – waar hij vooral heen ging om een schuldherschikkingsovereenkomst te tekenen. Dat gebeurde uiteindelijk niet, maar hij sloot wel negen contracten met niet nader genoemde bedrijven voor uiteenlopende projecten.

Het Safe City-project was er daar een van en het vervolg op een eerder door de Chinezen uitgevoerd project. De Chinezen financieren dit, maar wat het Suriname precies gaat kosten, is onbekend.

Er kunnen echter oprecht vraagtekens worden gesteld bij de intenties van deze ‘belangrijke ontwikkelingspartner van Suriname’, zoals Santokhi China bij de lancering noemde. Deze krant heeft er al herhaalde malen op gewezen dat de camera’s meer kunnen doen dan alleen criminelen en verkeersovertreders traceren.

Met de zeer vernuftige software waarover de Chinezen beschikken, kunnen ze vanuit Beijing de situatie in onze straten keurig in de gaten houden. Dat klinkt misschien onwaarschijnlijk – ook omdat de grootmacht daar geen enkel belang bij lijkt te hebben – maar uit te sluiten valt het niet.

In veel andere landen zijn camera’s van Chinese makelij inmiddels in de ban gedaan uit vrees voor spionageactiviteiten. De gemeenteraad van Amsterdam nam vorig jaar bijvoorbeeld een motie aan die het college opriep geen Chinese camera’s meer te gebruiken.

Op termijn zullen daar 1.280 in China vervaardigde camera’s, die de stad voor toezicht gebruikt, worden vervangen. Nog zo’n vijftig gemeentes zitten met die Safe City-projecten in hun maag en willen daar het liefst vanaf. Maar vaak zitten ze vast aan wurgcontracten, waardoor dat heel moeilijk is.

Ook bij gevoelige gebouwen zoals de ingangen van ministeries zijn in Nederland veel van die Chinese camera’s geplaatst. De vrees is dat fabrikanten ze gebruiken om met bedrijven en organisaties mee te kijken. In de Verenigde Staten is om die reden de inzet van camera’s van bepaalde bedrijven bij overheidsgebouwen verboden.

“Het is niet bedoeld om personen te bespioneren en hun privacy in gedrang te brengen”, zei Amoksi tijdens de lancering. Maar hij kon geen enkele garantie geven dat dit toch niet stiekem door kwaadwilligen gebeurt. Het is onthutsend dat niemand in Suriname bezorgd lijkt te zijn over de mogelijkheid van Chinese spionage en inmenging in gevoelige aangelegenheden en dat daar – voor zover bekend – ook geen enkel onderzoek naar is gedaan.

Dat is een hele naïeve instelling, die we inmiddels van deze regering wel gewend zijn. Er is echter geen enkele garantie dat de 650 nog te plaatsen camera’s slechts worden gebruikt voor het doel waarvan de Chinezen zeggen en de regeringsleden denken dat ze gebruikt worden. Met als gevolg dat Surinamers zich wel wat veiliger over straat kunnen begeven, maar tegelijkertijd mogelijk ook door een onzichtbaar Chinees oog in de gaten gehouden worden.