‘Roué Meets Chelle’: viering van cultuur, identiteit en vooral familie

Tekst en beeld Shanavon Arsomedjo

AMSTERDAM — ‘Laat Chelle je vertelle, van je familie moet je ’t hebbe’. Dat is niet alleen de naam van Chelle’s show, maar dat bleek ook weer tijdens de comedyshow ‘Roue Meets Chelle’ in de Meervaart in Amsterdam. Het was de laatste van zeven volledig uitverkochte shows in verschillende Nederlandse steden.ADVERTISEMENT

In een jumpsuit in de kleuren van de Surinaamse vlag stapt Chelle het podium op, begeleid door Damaru’s ‘Suriname’. De toon is meteen gezet: dit wordt een avond vol trots, herkenning én lachsalvo’s.

“De aankondiging dat Chelle in november terugkomt, voelt niet als een verrassing, maar als een logisch gevolg van haar overdonderende succes”

Chelle’s droom om buiten Suriname op te treden, is niet alleen uitgekomen. Ze heeft haar sporen direct achtergelaten. Zo sterk zelfs dat ze in november opnieuw op de planken staat, dan in Koninklijk Theater Carré tijdens de Srefidensi Comedy Show, samen met grote namen als Verveer.

Familieverhaal

In ‘Roué Meets Chelle’ deed ze precies wat ze beloofde: vertellen over haar familie. Met een stortvloed aan verhalen over haar vaders kerkelijke kant, waar de ‘heiligen’ niet vies zijn van wat leugens en bedrog en haar moeders kant waar winti en wisi het dagelijkse leven beheersen.

Volgens Chelle gelooft die kant van de familie niet in een natuurlijke dood. Alles is een teken, alles heeft een spirituele betekenis. Van babyshower tot begrafenis, overal kan winti toeslaan. En ook al wordt er gerouwd, het dobbelspelletje ‘pese pese’ wordt nooit overgeslagen.

Het publiek gierde het uit van het lachen toen Chelle haar schoonfamilie erbij haalde. Niets bleef onbesproken: de dief in de familie, de nicht die er met ieders man vandoor gaat, de bolletjesslikker die als leguaan door de douane probeert te glippen en natuurlijk de grappenmakers die overal een feest van maken. “En dan heb je mij, de rustigste van de familie”, zei Chelle, met een gezicht dat het tegendeel bewees.

Het is deze zelfspot en eerlijkheid die haar optreden zo krachtig maken met steeds de vraag: ‘wat is waar, wat is overdreven?’ Maar aanwezigen realiseren zich ook: ‘het doet er niet toe’. Want ergens in ieders familie schuilt wel een Chelle-verhaal.

Een lach en een traan

In het publiek zaten jong en oud, Surinamers van de eerste en tweede generatie en zelfs een paar nieuwsgierige Hollanders die dapper meededen met de lachsalvo’s. Chelle hielp ze een handje door woorden als ‘fio fio’ en ‘pese pese’ op haar geheel eigen wijze uit te leggen. Volgens haar is ‘fio fio’ een geestelijk insect en is ‘pese pese’ een dobbelspel van de getto. Het publiek giert het uit.

Midden in de show daalt de stilte neer. Chelle vertelt over haar verleden, over een ongezonde relatie, waarin zij slachtoffer was van mentale en fysieke mishandeling. De zaal is muisstil. Geen kuchje, geen geroezemoes. “Je hoeft je er niet voor te schamen. Praat erover en zoek hulp”, zei ze met een blik die dwars door je heen gaat.

En dan, op z’n Chelles: “Ik heb dit nooit eerder aan iemand verteld. Te unu wani, unu sa opo go ferteri sma!” De zaal barst weer los. Serieuze boodschap? Check. Humor? Dubbel check.

Balans

De avond werd geopend door Verveer zelf, die zijn publiek zoals altijd met gemak inpakte. Hij begon met actuele grappen over de Surinaamse politiek en werkte zijn weg naar herkenbare familieverhalen. Hij gaf ook een inkijkje in zijn eigen familiebedrijf: zoon Randy draaide als dj en Farah, de vrouw van Roué, hield de logistiek strak in de gaten. Veerveer bewees opnieuw waarom hij tot de absolute top behoort.

Wat de show bijzonder maakte, was niet alleen de humor, maar ook de balans tussen lachen en reflecteren. In een twee uren durend spektakel kregen de mensen niet alleen de kans om tranen van het lachen te laten vloeien, maar ook om stil te staan bij thema’s als huiselijk geweld, familietrauma en culturele trots. De energie in de zaal was voelbaar. De twee artiesten hebben bewezen dat comedy meer is dan alleen grappen maken. Het is verhalen delen. Mensen raken. Gemeenschappen verbinden.

De aankondiging dat Chelle in november terugkomt, voelt niet als een verrassing, maar als een logisch gevolg van haar overdonderende succes. ‘Roué Meets Chelle’ was niet zomaar een show. Het was een ervaring, een viering van cultuur, identiteit en vooral familie. Want ‘van je familie moet je ’t hebbe’. Zelfs als die winti krijgt tijdens een babyshower.

...