Rijstsector Nickerie bijna dood, importeurs en groot rijstinkopers lachen op de crematie

door

Stel een landbouwer in Nickerie de vraag hoeveel van zijn kinderen nog op de rijstvelden in Nickerie in de zon willen werken en u zult versteld staan van het antwoord. En dit is maar één punt dat ik in dit artikel wil aanhalen om uw ogen te openen.
De rijstsector, in ieder geval de kleine en middelgrote rijstboer, is nu in coma en staat op het punt zijn laatste adem uit te blazen. Iedere keer bedelen bij Potros Chan is niet de oplossing. De Nickeriaanse boer moet begrijpen dat de grote padi-inkoper geen vriend is maar een keiharde kapitalist van wie ook Potros Chan afhankelijk is. Hoe meer de grote padi-inkoper de kleine padi-boer uitknijpt, hoe meer hij verdient en dus hoe meer Potros Chan aan partijdonatie kan krijgen om de verkiezing te winnen. Dit moet de boer goed begrijpen. Het is een kliek van knopendraaiers die geen bal geven om de kleine padi-boer en de voortzetting van de rijstsector.
Niemand wil meer in de brandende zon gif spuiten in de rijstveldenVroeger woonden Nickerianen in samengestelde families. Broers en zussen woonden allemaal in één huis en de gezinnen waren groot. Nickerianen in de polders, waar de rijst werd geplant, hadden vroeger veel kinderen, 5-12 kinderen. Dus arbeidskrachten waren er genoeg in deze grote gezinnen die vooral afhankelijk waren van de landbouw. En voortvarend en rijk werden deze families. Met rijkdom kwam modernisering en door de modernisering in de wereld is alles aan het veranderen. Moderne boerengezinnen bestaan uit 2-3 kinderen. En iedere Hindoestaan droomt ervan zijn/haar kind als een gestudeerde te zien. Dit weten we. Dus de landbouwvoortzetting wankelde al.
Steeds minder jongeren voelen iets voor de landbouw waar hun voorouders trots op waren. Velen uit Nickerie trekken naar de stad, naar Paramaribo, waar je beter kunt studeren, een betere “airco-baan” kunt krijgen en lekker koffie kunt drinken op een terras en feesten naar hartenlust. In Nickerie is er al decennialang geen bal te beleven.
Dus de vraag is: wie wil de vader nog opvolgen, wie wil nog branden in de zon, gif spuiten in de rijstvelden, kunstmest strooien, en dan moeten bedelen bij de grote rijstinkopers om een ‘goede’ padiprijs? Ieder jaar weer hetzelfde verhaal?
Toen die ‘bakra’ vertrok kwam de eerste stap naar verwaarlozing van de sectorDaarnaast is het zo dat sinds die ‘bakra’ uit Wageningen vertrokken is, het alleen maar bergafwaarts is gegaan met de landbouw in Nickerie. De Nickeriaanse boer heeft de afgelopen decennia onvoldoende gedaan om haar landbouwsector met kennis en kunde te redden door te vernieuwen. Men heeft onvoldoende geïnvesteerd in nieuwe kennis, terwijl andere landen wel hebben gewerkt aan modernisering en vooral veredeling en uitbreiding van hun landbouwsector.
Ook al krijgt de Nickeriaanse boer iedere keer hulp van de president bij de bepaling van de opkoopprijs van padi, de sector gaat zeker dood, want de Nickeriaanse boer kan niet voldoende concurreren met de grote rijstproducenten van de wereld.
De grootste rijstproducenten ter wereld bevinden zich voornamelijk in Azië, waar rijst een belangrijk voedingsmiddel is en een cruciaal onderdeel van de landbouw. De landen die de grootste hoeveelheden rijst produceren, zijn:
a. China: China is de grootste producent van rijst ter wereld. Het heeft uitgebreide rijstvelden, en rijst is een hoofdbestanddeel in de Chinese keuken.
b. India: India is de op één na grootste rijstproducent. Het diverse klimaat van India maakt het geschikt voor het verbouwen van verschillende soorten rijst, en het is een essentieel voedingsmiddel voor een groot deel van de bevolking.
c. Indonesië: als een van de grootste archipellanden beschikt Indonesië over veel vruchtbaar land voor rijstteelt. Rijst vormt een essentieel onderdeel van de Indonesische maaltijd.
d. Bangladesh: rijst is het belangrijkste gewas in Bangladesh, en het land is een van de grootste producenten wereldwijd, ondanks de relatief kleine oppervlakte in vergelijking met grotere producenten.
e. Vietnam: Vietnam is niet alleen een van de grootste producenten, maar ook een belangrijke exporteur van rijst. De Mekongdelta is een bijzonder vruchtbaar gebied dat ideaal is voor rijstproductie.
Deze landen hebben allemaal grote landbouwsectoren die zwaar zijn gericht op rijstproductie, wat niet alleen belangrijk is voor binnenlandse consumptie, maar ook voor export en economische groei.
En dan komt de grote vernietiger van de Nickeriaanse rijstsector: Oil en Gas!
Dit wordt de genadeslag. De door Oil en Gas veroorzaakte “Dutch disease”.
De term “Dutch disease” verwijst naar een economisch fenomeen waarbij de ontdekking van grote natuurlijke hulpbronnen, zoals olie en gas, leidt tot negatieve effecten op andere sectoren van de economie, met name de industrie en landbouw. Dit verschijnsel is genoemd naar Nederland, waar in de jaren ’60 de ontdekking van aardgas leidde tot zo’n economische verstoring. Hieronder bespreken we hoe …