Reportage: Tussen redelijkheid en realiteit — verkiezingsdag op de Dennertschool

door

Het was even na vijven toen op de Dennertschool in Paramaribo, plots een gevoel van omkering in de lucht hing. De verkiezingsdag, die tot dan toe kabbelde op het ritme van redelijke opkomst en beleefde partijvertegenwoordigers, leek in een stroomversnelling te raken. Terwijl de zon haar laatste licht door het schoolraam liet vallen, drong er iets anders tot ons door: een mogelijkheid, een kanteling — een troef, misschien.
“We zijn natuurlijk maar mensen. We kunnen het niet 100 procent weten, maar we hopen allemaal dat het NDP wordt”, zei een NDP-aanhanger met vaste blik.
“Dat lijkt het gevoel, ja”, antwoordde ik, eerlijk verrast. De sfeer veranderde subtiel maar beslist. Waar eerder VHP-aanhangers, in nuchtere bewoordingen, spraken van “het was redelijk” en: “we hebben ons best gedaan”, spraken NDP-aanwezigen met een energie, die meer was dan hoop. Er werd nog steeds actief opgeroepen via voiceberichten, stemmers bleven toestromen, en de overtuiging dat het nog niet voorbij was, hing tastbaar in de lucht.
“De voorzitter heeft een voice gestuurd om de mensen op te roepen, te komen stemmen. Het is je burgerplicht”, zei iemand van de NDP met vuur. En daar begon het te knagen. Want waar was die ogenschijnlijk standvastige achterban van de VHP gebleven? De partij die in 2020 nog triomfantelijk naar de overwinning marcheerde, met cijfers die — volgens sommige analisten — ongenaakbaar leken? In de eerste peilingen van onder meer Maurice de Hond werd Chandrikapersad Santokhi opnieuw als gedoodverfde winnaar genoemd. Ook ikzelf schreef daarover, in een artikel dat dagenlang de Surinaamse politieke sociale media-ruimte, op zijn kop zette.
Het bracht me lof van sommigen, maar ook een storm van hoon en kritiek. Dat ik te vroeg juichte. Te vooringenomen was. En hoewel ik tot gisteren nog overtuigd was van de kracht van mijn analyse, merkte ik iets dat ik niet had voorzien. Iets dat misschien in het rumoer van cijfers en structuren verloren was gegaan: momentum.
Terugkijkend waren er signalen die ik had kunnen oppikken. De VHP voerde een campagne die georganiseerd was, maar weinig vonkte. Er was zelden sprake van massale, spontane publieke steun. Men sprak eerder in termen van plicht dan passie. ‘Redelijk’, dat woord kwam vaker terug, dan me lief is.
De NDP daarentegen, leek minder gecoördineerd, maar meer emotioneel geladen. Ze had iets te bewijzen. En dat proefde je bij de Dennertschool. In het vertrouwen. In het mobiliseren op de valreep. In het idee dat het nog kon — of misschien zelfs moest.
Er zijn momenten dat je als journalist iets voelt, dat niet op de peilingstabellen stond. En misschien is dat wat gisteren gebeurde. Ik had het momentum van de NDP niet op tijd door. Ik zag het pas bij het naderen van de sluitingstijd. Terwijl VHP-stemmen leken te stabiliseren, groeide het vuur bij de tegenpartij. Misschien hadden de cijfers me te veel gerustgesteld. Misschien had ik me te veel gebaseerd op de geschiedenis van 2020, zonder ruimte te laten voor het onverwachte karakter van verkiezingskoorts.
Misschien, heel misschien, is dit precies waarom we aanwezig moeten zijn in het veld, tussen mensen, op scholen als deze.
De Dennertschool was gisteren meer dan een stemlocatie. Die was een barometer van de volksziel. In het klaslokaal waar eens les werd gegeven over democratie, ontstond een klein politiek theater, met rollen voor hoop, twijfel, teleurstelling en strijdlust.
Het werd me daar duidelijk dat de strijd om de kiezer niet in Excel-sheets wordt gewonnen, maar op de stoep, aan de ingangspoort, in de ogen van de mensen die nog even twijfelen… en dan toch die stem uitbrengen.
Misschien is het resultaat nog niet definitief. Misschien had ik het fout. Of juist niet. Wat zeker is: de verkiezingen zijn nooit alleen een kwestie van getallen. Ze zijn een verhaal. En gisteren, op die gewone school met haar buitengewone stemmen, werd duidelijk dat dat verhaal nog lang niet uitverteld is.
The post Reportage: Tussen redelijkheid en realiteit — verkiezingsdag op de Dennertschool ..