Regering Santokhi laat miljoenen liggen voor Waterkant-project

door

Na meer dan vier jaar van inzet en geduld, heeft de Stichting Museum Of National Arts & Culture (MONAC) haar ambitieuze plan voor de herontwikkeling van de Waterkant in Paramaribo, ingetrokken. Ondanks een belangeloze schenkingsaanbieding van 50 tot 100 miljoen US-dollars, stuitte MONAC voortdurend op bestuurlijke tegenwerking en stilzwijgen, vooral vanuit VHP-leden van de regering-Santokhi.
Een unieke kans voor Suriname
In januari 2021 bood MONAC aan om de Waterkant – van de Kromme Elleboog-straat tot de Jodenbreestraat – volledig te transformeren tot een kunst- en cultuurboulevard. Dit publiek-private samenwerkingsproject zou Suriname na 50 jaar onafhankelijkheid een iconisch nationaal erfgoed opleveren. MONAC was bereid 100 procent van de kosten en het eerste exploitatiejaar te financieren.
Het plan omvatte onder meer een modern theater, kunstmuseum, amfitheater, educatieve centra en een slavernijmuseum met replica van het slavenschip Leusden. Ook waren uitbreidingen naar een cruise-terminal en renovatie van de Centrale Markt voorzien, verbreding van de Waterkant richting de rivier via damwandconstructies, een cruise-terminal, watertaxi’s naar Meerzorg en renovatie van de Centrale Markt. Er zou ook een oplossing komen voor de verkopers van de Vreedzaammarkt. De gehele financiering, inclusief exploitatie voor het eerste jaar, zou volledig door MONAC en haar partners worden gedragen.
Het project moest de binnenstad nieuw leven inblazen, werkgelegenheid scheppen en toerisme stimuleren, met blijvende voordelen voor de gemeenschap.
Bestuurlijke stilstand en politieke tegenwerking
Hoewel de regering eind 2021 formeel groen licht gaf, stokte het proces snel. De coördinatie verschoof van het clusterteam van zes ministeries naar het ministerie van Openbare Werken, dat zich vooral richtte op tijdrovende acties en uiteindelijk een eigen Memorandum of Understanding (MOU) presenteerde die MONAC afwees vanwege mogelijke corruptie. Pas eind 2023 werd het MOU van MONAC, na aanpassingen door Openbare Werken goedgekeurd, maar daarna bleef het lang stil bij het ministerie van Financiën.
Minister van Financiën, Stanley Raghoebarsing, annuleerde meerdere afspraken en stelde, dat inhoudelijke beoordeling van het project pas mogelijk zou zijn na het verkrijgen van financiering van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank, terwijl MONAC juist had aangeboden alle voorbereidende kosten te dragen. Ook president Santokhi, die aanvankelijk enthousiast was, reageerde niet meer op contactverzoeken toen het project vastliep.
Een gemiste kans met grote gevolgen
MONAC noemt de houding van de regering een voorbeeld van bestuurlijke onkunde, minachting en een verborgen boycot van een private megaschenking. Voor Suriname betekent dit geen nieuwe culturele infrastructuur, geen banen en een gemiste impuls voor toerisme en nationale trots.
De stichting betreurt dat na jaren van vechten tegen deze obstructie, het oorspronkelijke doel onhaalbaar is geworden. MONAC waarschuwt dat deze situatie niet simpelweg een gebrek aan visie is, maar een crimineel nalaten met grote gevolgen voor de samenleving.
 
Suriname verdient beter
De stichting roept op tot reflectie en verantwoordelijkheid. Het besluit om het project terug te trekken markeert volgens MONAC een historische gemiste kans die het land veel had kunnen brengen. “Suriname verdient beter, veel beter”, aldus Eduard Hogenboom, initiatiefnemer van MONAC.
De Stichting Museum Of National Arts & Culture (MONAC) heeft haar plan om de Waterkant van Paramaribo om te vormen tot een bruisend kunst- en cultuurgebied definitief ingetrokken. Het besluit betekent het einde van een uitzonderlijk aanbod dat Suriname een iconisch cultureel monument had kunnen opleveren, volledig uit particuliere middelen en zonder financiële lasten voor de staat.
“Een nationale investering van historische proporties, zonder kosten voor de staat”, aldus de stichting. Het project was bedoeld als katalysator voor het herleven van de oude binnenstad en als bron van trots, werkgelegenheid en toerisme.
Startsein en stilstand
Hoewel de regering eind 2021 via het ministerie van Binnenlandse Zaken (BIBIS) groen licht gaf (brief 9727), stokte de voortgang al snel. Een speciaal clusterteam van zes ministeries zou het proces begeleiden, maar het lukte BIBIS volgens MONAC niet, om de nodige afstemming tussen ministeries te realiseren. Eind 2022 werd de coördinatie overgedragen aan het ministerie van Openbare Werken (OW), waar de voortgang verder vertraagde.
OW richtte zich volgens MONAC, vooral op randzaken en kwam uiteindelijk met een eigen versie van de Memorandum of Understanding (MOU), die door de stichting werd afgewezen vanwege passages die volgens hen “een corruptieve gedachtewereld” weerspiegelden. Pas eind 2023 werd het originele MONAC-voorstel, na aanpassingen, alsnog inhoudelijk goedgekeurd — maar toen moest de stichting opnieuw wachten, ditmaal op het ministerie van Financiën.
Onbegrip bij Financiën
Volgens MONAC stelde minister  Stanley Raghoebarsing  van Financiën pas begin 2025, een eerste gesprek beschikbaar, en koppelde hij de beoordeling van het project aan financiering van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB) om een werkgroep te bekostigen. MONAC spreekt van onbegrijpelijke logica: “Het MOU zelf voorzag juist in volledige dekking van de voorbereidende onderzoeken door MONAC. Waarom zou de staat geld moeten lenen voor iets dat als schenking wordt aangeboden?”
De minister zou hebben beloofd eind januari inhoudelijk te reageren, maar …