Regeren wordt moeilijk

door

HET IS INTUSSEN al langer dan een week na de verkiezingen en de voorlopige resultaten zijn nog steeds niet volledig. Vooral de hertelling in Wanica lijkt een omslachtige bedoening te zijn. Echter, dat heeft de politieke partijen de wind niet uit de zeilen gehaald voor het aangaan van een alliantie om het land te regeren. NPS, A20, BEP, Abop, Pertjajah Luhur met in de voorhoede de NDP hebben zondag een akkoord getekend die in hoofdlijnen aangeeft welke partij welke posities zal kunnen beheren. Met dat akkoord belandt de VHP officieel in de oppositiebanken.

Voorafgaand aan de ondertekening, waarbij de samenwerkende partijen voorlopig 34 zetels hebben, hebben allen hun partijstructuren geraadpleegd. Maar het komen tot een samenwerking ging niet bij alle partijen zonder slag of stoot. Bij de NPS bijvoorbeeld was er van enkele belangrijke ouderen en vooral erevoorzitter Ronald Venetiaan weerstand tegen de samenwerking met de NDP, vanwege de link met de overleden veroordeelde Desi Bouterse.. Echter, de samenwerking tussen NPS en NDP kreeg de zegen.

Echter, er is ook grote bezorgdheid. Vooral als wordt gekeken naar de verdeling van ministerposten

Net zoals president Chandrikapersad Santokhi in 2020 lijkt de huidige presidentskandidaat Jennifer Geerlings-Simons het voorzichtige voordeel van de twijfel te krijgen. Echter, er is ook grote bezorgdheid. Vooral als wordt gekeken naar de verdeling van ministerposten. De NDP, die geen uitblinker is qua financiën, mag het ministerie van Financiën en Planning bemensen.

Pertjajah Luhur, waar vader Paul Somohardjo officieel had overgedragen aan zoon Bronto, maar ineens weer op de voorgrond staat, mag het ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer onder haar hoede nemen. Wie de disputen met het inpikken van land door stichting Dikin nog kent in de tijd dat PL het toenmalige ministerie van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer onder zich had, kijkt hier met gefronste wenkbrauwen naar.

Datzelfde gevoel van wantrouwen komt opsteken wanneer wordt gekeken naar het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen, waar Abop de scepter mag zwaaien. Dezelfde Abop, waar Ronnie Brunswijk de touwtjes trekt en zijn familie in de goud business zit. En zal Geerlings-Simons de ‘haviken’ die de NDP ongetwijfeld nog heeft, de baas kunnen blijven?

Geerlings-Simons is een vrouwelijke politicus die is gerijpt voor de rol als president. Echter, zonder dat ze in het ministerteam ‘scheidsrechter’ zal moeten spelen, zal ze het al moeilijk genoeg hebben. Het land zit in grote financiële problemen en dat zal zeker de eerste periode een enorme wissel trekken op haar aandacht.

En net als alle voorgaande regeringen zijn ook hier weer de klassieke beloftes gedaan: ministeries zijn geen eigendom van partijen, er zal worden worden en er zal transparantie zijn. Maar de ervaring leert dat zodra de ministerstoelen comfortabel genoeg zitten deze beloftes de deur uitgaan.

Aan de andere kant valt te betwijfelen of Geerlings-Simons het tolerantieniveau zal hebben van Santokhi en Bouterse voor hem. Hoe dan ook, het worden moeilijke jaren waarin Geerlings-Simons als vrouw de kans krijgt het verschil te maken. Een historisch moment voor haar en ook Suriname.