Regeerakkoord NDP bevat paradox indien VHP niet meedoet

door

INGEZONDEN

In het regeerakkoord dat NDP heeft gesloten met NPS, Abop, PL, BEP en A20 kan men lezen dat de tweedeling die in de afgelopen jaren is ontstaan een bedreiging vormt voor de sociale samenhang. Gekozen wordt daarom voor samenwerking in plaats van verdeeldheid. Mooie woorden en wie kan er nou op tegen zijn?

Gaan wij er even vanuit dat de tweedeling verwijst naar minderbedeelden die het gelag moeten betalen, althans er zeker niet beter op zijn geworden en mensen die steeds rijker worden, dan rijst de vraag of het uitsluiten van VHP tot deelname in het akkoord de tweedeling niet juist in stand houdt? Immers, er wordt gekozen voor samenwerking in plaats van verdeeldheid.

“In het akkoord zitten nogal wat tegenstrijdigheden”

Het regeerakkoord bevat wat dit betreft dus een paradoxale gedachte. Tenzij VHP helemaal niet is uitgesloten en het haar vrij staat alsnog deel te nemen in het akkoord. Dan zou er dus sprake zijn van een nationaal kabinet.

Een nationaal kabinet is een kabinet waaraan de belangrijkste of alle politieke partijen deelnemen. NDP en VHP hebben de meeste stemmen toegewezen gekregen door het electoraat. Men zou dus kunnen zeggen dat dit kabinet zijn legitimatie ontleent aan de kiezers. Echter, kiezen politieke partijen er voor om VHP buiten dit kabinet te laten, dan kiezen zij eigenlijk voor versterking van de tweedeling dat het regeerakkoord juist beoogt te voorkomen.

Wie wordt nou in de maling genomen? In Suriname is bijna alles anders dan het lijkt. Politieke macht komt blijkbaar niet meer uit de loop van een geweer, maar door toekenning van departementen aan deelnemende partijen. Van een andere politiek is dus helemaal geen sprake, wel van een ander systeem. Het is al altijd zo gegaan.

Er is geen geld om al die mooie plannen uit te voeren. Er zal dus moeten worden geleend. Bij welke banken of welk land? Daarmee zal weer worden ingeteerd op verwachte olie- en gasopbrengsten. Dus nog meer schulden.

Dan wordt er in het regeerakkoord gesproken over het oprichten van een zelfstandig PSA-instituut om structurele samenwerking met de diaspora mogelijk te maken, waarbij culturele, economische en intellectuele netwerken worden benut. Hoe kunnen die netwerken nou worden benut indien een partij die een grote bevolkingsgroep vertegenwoordigt niet deelneemt in de regering en gedoemd is tot de oppositie?

Of is het soms de bedoeling om de diaspora aan het lijntje te houden, terwijl het sneller kan door een wetsvoorstel in te dienen in DNA om de diaspora de Surinaamse nationaliteit toe te kennen op grond van het Territorialiteitsbeginsel. Dan zou het niet uitgesloten zijn dat de in het akkoord bepleite remigratie nog sneller kan plaatsvinden.

In het akkoord zitten dus nogal wat tegenstrijdigheden. Het zou getuigen van voortschrijdend inzicht indien hieraan wordt tegemoetgekomen.

Rinaldo van Rhemen

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.