Rechter beslist: Mag een callcenter de rust van een woonwijk verstoren?

door

Nickeriestraat klaar voor juridische strijd – Bewoners eisen bescherming van hun woongenot

De spanning in de Nickeriestraat te Paramaribo loopt op. Bewoners hebben een rechtszaak aangespannen tegen een ondernemer die een groot callcenter wil neerzetten, midden in hun woonwijk. Meer dan 100 medewerkers zouden hier dagelijks komen werken, met onvermijdelijke overlast tot gevolg. Nu moet de rechter een principiële vraag beantwoorden: Mag een bedrijf de rust en leefbaarheid van een buurt zomaar verstoren, of hebben bewoners het recht om hiertegen beschermd te worden?

Ondernemingsvrijheid is geen vrijbrief voor overlast

Natuurlijk is ondernemen belangrijk. Bedrijven zorgen voor werk, innovatie en economische groei. Maar die vrijheid stopt waar de rechten van anderen beginnen. Een callcenter brengt verkeersdrukte, geluidsoverlast en een constante stroom van mensen mee – zaken die fundamenteel botsen met het karakter van een rustige woonstraat.

Een verstandige ondernemer vraagt zich niet alleen af of hij ergens mag bouwen, maar ook of het past.

Deze locatie is al decennia een plek waar gezinnen in alle rust kunnen leven. Is het rechtvaardig om dat zomaar op te offeren voor winst?

Overheid laat bewoners in de steek

Het echte schandaal? De overheid heeft haar huiswerk niet gedaan. Er is geen degelijk buurtonderzoek uitgevoerd, geen inspraak georganiseerd, geen serieuze afweging gemaakt tussen economisch gewin en leefbaarheid. Hierdoor zijn bewoners nu gedwongen om zelf naar de rechter te stappen – terwijl het de taak van de overheid had moeten zijn om hun belangen te bewaken.

Dit is geen incident, maar een patroon: te vaak worden vergunningen afgegeven zonder oog voor de gevolgen. En wie betaalt de prijs? De mensen die er wonen.

Woongenot is geen gunst, maar een grondrecht

Burgers hebben niet het voorrecht op een rustige woonomgeving – ze hebben er recht op. Een thuis moet een plek zijn waar je veilig bent, waar kinderen kunnen spelen, waar je tot rust komt na een werkdag. Als dat wordt aangetast, raakt dat de kern van een gezond gezinsleven en maatschappelijke stabiliteit.

De internationale verdragen, zoals het VN-Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten (ICESCR), erkennen het recht op adequate huisvesting als fundamenteel mensenrecht, waarbij staten verplicht zijn dit recht te respecteren, beschermen en verwezenlijken.

De internationale verdragen, zoals het ICESCR, benadrukken het recht op voldoende leefomgeving, inclusief rust in woonwijken. Staten moeten maatregelen nemen om overmatige geluidsoverlast door bedrijven te voorkomen en de kwaliteit van de leefomgeving te waarborgen.

Wat is een samenleving waard als mensen niet meer kunnen rekenen op basisrust in hun eigen huis? Als ouders ’s avonds geen gesprek meer kunnen voeren vanwege lawaai? Als kinderen hun slaap verliezen door nachtdiensten van een callcenter?

De rechter moet kiezen: economie of menselijkheid?

De uitspraak in deze zaak gaat verder dan één straat of één onderneming. Het gaat over de vraag: welke waarden willen we beschermen?

Als de rechter het callcenter toestaat, zegt dat: “Ondernemers mogen alles, ook als het ten koste gaat van gewone mensen.”

Als de rechter de bewoners gelijk geeft, zegt dat: “Woongenot is heilig, en economie moet daaraan ondergeschikt zijn.”

Er is een middenweg mogelijk – bijvoorbeeld door het callcenter naar een bedrijventerrein te verplaatsen – maar die vereist wel dat de overheid en ondernemer hun verantwoordelijkheid nemen.

Eén ding is zeker: de uitkomst van deze zaak bepaalt niet alleen de toekomst van de Nickeriestraat, maar van elke nog bestaande woonwijk in Suriname.

Binnenkort volgt de uitspraak.