Reactie op Fares I. Naipal: Een poging tot geschiedvervalsing

door

De repliek van Fares I. Naipal op mijn schrijven is niet alleen misleidend, maar ook een poging om de afgelopen vijf jaar van wanbeleid wit te wassen met een dun laagje retoriek. Als er íets gevaarlijk is voor ons land, dan is het precies datgene waar Naipal zich aan bezondigt: de waarheid ombuigen, de feiten negeren, en de werkelijkheid verpakken in verzinsels.Naipal stelt dat president Santokhi “steeds de dialoog zocht” en “met alle actoren in gesprek bleef”. Was Naipal de afgelopen vijf jaar onder een steen? De realiteit is dat het onmogelijk was om in contact te komen met de president.Niet voor burgers, niet voor maatschappelijke organisaties, en zelfs niet voor coalitiepartners. De deur zat op slot. Ministers, parlementsleden, journalisten en actiegroepen kregen nul op het rekest, waardoor zelfs het vicepresidentieel kantoor het toevluchtsoord werd voor wie gehoord wilde worden.Is het Naipal ook ontgaan dat Santokhi ooit zelfs langs protesterende burgers is gereden, hen niet eens aankeek, laat staan uitnodigde voor dialoog? En dat er na hevige protesten een zogenaamde “dialoogronde” werd gelanceerd waar nooit een vervolg op kwam? Of dat parlementsleden keer op keer smeekten om antwoorden op vragen in De Nationale Assemblée, maar die structureel werden genegeerd?Naipal stelt dat de VHP met slechts drie zetels gezakt is, en dat dit een prestatie zou zijn. Nogmaals, waar was hij toen het kiesstelsel fundamenteel werd aangepast? Dankzij dat nieuwe kiesstelsel kreeg de VHP onevenredig veel zetels. Met het oude stelsel zou die partij allang in de politieke marge zijn verdwenen. Naipal weet dat, en wie de waarheid bewust verzwijgt, misleidt doelbewust.Dan komt het verhaal over de economie. Naipal schrijft dat de armoede het gevolg is van pre-2020 beleid. Maar wat zijn de feiten? De koers ging van SRD 7 naar SRD 39 voor 1 USD. Benzine ging van SRD 7 naar boven SRD 40 per liter. Koopkracht verdampte, werkloosheid groeide. En als klap op de vuurpijl blijkt uit de officiële cijfers van het Bureau voor de Staatsschuld dat Santokhi een nóg grotere schuld achterlaat dan hij in 2020 aantrof. Als dát hervormingsbeleid is, dan moeten we dringend herdefiniëren wat ‘hervormen’ betekent.Naipal stelt verder dat het ‘Royalty’s voor Iedereen’-programma een verkiezingsbelofte was. Maar ook dat is een onwaarheid. In 2020 werd dit nergens genoemd in de campagne van de VHP. Dit ‘initiatief’ werd uit de hoed getoverd vlak voor de verkiezingen van 2025 – een wanhoopspoging om stemmen te kopen met geld dat Suriname nog niet eens verdiend heeft. Het volk heeft die doorzichtige truc echter doorzien.Naipal stelt dat Santokhi nationale eenheid nastreefde, maar in werkelijkheid heeft hij van begin tot eind verdeeldheid gezaaid. Hij sprak mooie woorden, maar handelde tegenovergesteld: hij plaatste partijgenoten op sleutelposities, negeerde kritiek, en maakte politieke tegenstanders verdacht. De coalitie die hij vormde, was geen daad van eenheid, maar een gedwongen huwelijk dat gaandeweg uit elkaar viel door wanbeleid en interne spanningen.Tot slot beweert Naipal dat Suriname nu stabieler is dan in 2020. Maar welk Suriname bedoelt hij? De Surinamer die zijn kinderen niet meer kan voeden? De ondernemer die geen toekomstperspectief ziet? Suriname is niet uit de duisternis geleid – het is er dieper in getrokken.De waarheid is hard, maar noodzakelijk: Santokhi laat een land achter in chaos, met een gebroken economie, een diep verdeeld volk, en een politieke erfenis waar de geschiedenis met afkeuring op zal terugkijken.Meneer Naipal, feiten zijn geen mening. U mag proberen te herschrijven wat de afgelopen vijf jaar gebeurd is, maar het Surinaamse volk leeft dagelijks de realiteit. En die liegt niet.Steve Esser