RARE DINGEN IN DE POLITIEK?

door

‘’Er kunnen rare dingen gebeuren in de politiek.‘’ Met deze uitspraak gaf parlementariër Edgar Sampi (ABOP) onlangs een eerlijke, maar ook verontrustende kijk op het politieke landschap van Suriname. Hij verwees naar de mogelijkheid van onverwachte coalitiewissels, zoals een mogelijke samenwerking tussen NDP en VHP – ooit elkaars felste en grootste tegenpolen. We kunnen het hem niet kwalijk nemen en ook geen ongelijk geven. Maar wat hij als een soort natuurwet lijkt te beschouwen, politieke onvoorspelbaarheid, is in feite een symptoom van iets veel fundamentelers, namelijk het gebrek aan transparantie, stabiliteit en visie binnen de Surinaamse politiek. En precies dát maakt dat het vertrouwen van de burger in het politieke bestel, steeds verder afbrokkelt. Het probleem is niet dat ‘rare dingen’ kunnen gebeuren. Het probleem is dat die ‘rare dingen’ vaak wel gebeuren zonder enige uitleg, verantwoording of oog voor de kiezer. Partijen springen van alliantie naar alliantie alsof het een doorzichtig schaakspel betreft, maar vergeten dat er echte mensen zijn die hebben gestemd op basis van standpunten, idealen en beloften. Wat betekent het dan nog om op een partij te stemmen, als die partij morgen met haar grootste tegenstander in zee kan gaan? Sampi’s uitspraak onthult ook iets over de mentaliteit van veel politici, alsof zij slechts toeschouwers zijn van het politieke spel, en geen hoofdrolspelers met verantwoordelijkheid. Er gebeuren rare dingen, ja. Maar wie laat ze gebeuren? Wie grijpt in? Wie houdt vast aan principes?
ABOP zegt ‘’geen vertrouwen te hebben in de andere partijen’’. Maar dat wantrouwen is wederzijds, en het versterkt een politiek klimaat waarin eigen belang, achterkamertjespolitiek en korte termijn strategieën, belangrijker schijn te zijn dan het algemeen belang. Ondertussen blijft de burger met lege handen achter, gefrustreerd, apathisch en steeds minder bereid te stemmen of zich politiek te engageren. Zolang politieke leiders zelf geen verantwoordelijkheid nemen voor het herstellen van die vertrouwenscrisis, blijft de Surinaamse democratie wankel. We hebben geen behoefte aan nog een verklaring dat “de politiek nu eenmaal zo werkt”, maar aan leiders die haar anders durven laten functioneren. Een parlementair die met de handen in de lucht zegt dat er “rare dingen gebeuren”, zonder te reflecteren op zijn eigen rol daarin, draagt bij aan precies datgene waar hij zogenaamd afstand van neemt. Suriname verdient beter. De burger verdient beter.
The post RARE DINGEN IN DE POLITIEK? ..