Ramsaran vs Landvreugd

door

*vanwege een technisch euvel was de website tijdelijk niet toegankelijk. Vandaar dat het commentaar op dit ongebruikelijke tijdstip wordt geplaatst in plaats van twaalf uur ’s middags

GRAAF EEN KUIL voor een ander en je valt er zelf in. Zo klinkt een gezegde in Suriname dat zoveel zegt dat als iemand een ander zwart wil maken een beetje van dat zwart bij die persoon kan blijven hangen. Zo lijkt de Pertjajah Luhur (PL), waar Bronto Somohardjo de ondervoorzitter van is, de oorlog te hebben verklaard aan de huidige coalitie en zeker de voormalige partner Abop.

De minister van Binnenlandse Zaken Delano Landvreugd krijgt de wind van voren omdat hij het perceel op de hoek van de J.S. Greenstraat en de Abied Chandweg in het ressort Blauwgrond gratis heeft gehad van het ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer. Een perceel dat de overheid heeft gekocht en dat een bestemming had als crisisopvang voor kinderen in nood.

Terecht mogen er vragen worden gesteld over de inborst van deze minister

Volgens Somohardjo zou de minister hangende het onderzoek ook op non-actief moeten worden gesteld. Precies zoals dat het geval was bij hem toen op er op Binnenlandse Zaken een onderzoek was ingesteld naar zijn handelingen.

Wat hij in de hitte van de strijd vergeet dan wel verzwijgt, is dat zijn partijgenoot Uraiqit Ramsaran toen hij minister was van Sociale Zaken en Volkshuisvesting wel heeft gezegd totaal geen bezwaar te hebben tegen afgifte van het terrein aan de stichting van Landvreugd. Die kan zich – terecht of onterecht – verdedigen door te zeggen dat hij een overwoekerd perceel zag en dacht het aan te vragen. Echter, Ramsaran kan dat niet. Zijn staf heeft hem voorgehouden wat het doel was van het perceel.

Hoe bestaat het dat een minister, die elke dag de misstanden leest over kinderen in kindertehuizen en weet wat zijn verantwoordelijkheid is, geen bezwaar heeft dat een terrein dat is bestemd voor een crisisopvang wordt weggegeven? Kan de PL dat eens bespreken met minister Ramsaran en dan de hand in eigen boezem steken voor wat dit betreft?

Ramsaran heeft vrijwel niets van de grond kunnen krijgen in zijn periode als minister op Sozavo. Het IMF heeft niet voor niets geklaagd dat de doelstellingen van het sociale programma onder zijn bewind maar niet werden gehaald. Om dan ook nog de kansen niet aan te grijpen om het perceel en huis te herstellen om het kind in nood een kans te geven is ten hemel schreiend. Terecht mogen er vragen worden gesteld over de inborst van deze minister.

En niet alleen Ramsaran. Iedereen die heeft gediend als minister na de aankoop van het gebouw in 2014  treft blaam. Ook Joan Dogojo, de intussen overleden Cristien Polak en André Misiekaba hadden dit vraagstuk voortvarender moeten aanpakken.

Hoewel Landvreugd als jurist ethisch absoluut niet vrijuit gaat, mag de PL wel degelijk met een vergrootglas kijken naar Ramsaran. Daar had uitgifte van het terrein kunnen worden gestuit. Dat Ramsaran zich met halve argumenten van zijn verantwoording ontdoet, is absoluut niet acceptabel.