RAMDIN SECRETARIS-GENERAAL OAS

De Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), heeft bij acclamatie Albert Ramdin gekozen tot secretaris-generaal. Hij zal de komende vijf jaar leiding geven aan de organisatie, die hij van binnen en van buiten kent. Het zal hem alle diplomatie en energie kosten die hij tot zijn beschikking heeft. De grote broer binnen de OAS, de Verenigde Staten, trekt de grenzen omhoog, sluit zich af en heeft minder interesse in ontwikkelingshulp. De handelsrelaties met Mexico en Canada, andere grote landen binnen de OAS, staan onder druk, terwijl veel van de Latijns-Amerikaanse landen met een nieuw wantrouwen bejegend worden vanwege het migratievraagstuk. De ideologische tegenstelling tussen de politieke leiding van de Verenigde Staten, als grote economie en bevolkingshub en de politieke leiding van Brazilië, als opkomende economie en bevolkingshub, zullen ook voor de nodige complexiteit zorgen.
Het landsbestuur verliest het middelpunt tussen veel belangengroepen en krachtenvelden. Terwijl president Santokhi vaak internationaal of met zijn imago bezig was en Brunswijk zich meer als een partijleider dan als een vicepresident opstelde, viel de ondankbare taak op Ramdin, om het bestuursgedeelte van regering, op zich te nemen. Hij gaf antwoord op de moeilijke vragen, nam de hoofdpijndossiers ter hand en bracht partijen buiten het zicht van camera’s en microfoons, vaak bij elkaar. Hij liet zichtbaarheid toe van diplomaten en liet zich niet door partijpolitiek leiden, soms tot ergernis van stonfutu’s van De Olifant. Ramdin brengt dezelfde pragmatiek naar een internationale organisatie met grote tegenstellingen en diversiteit, tussen de lidstaten. Echter, zijn belangrijkste prestaties zijn van totaal andere aard geweest. Het is hem gelukt om de president, die hij als beleidsman en als strateeg, volkomen overklast heeft, een gerust gevoel te geven vanaf dag één en een vertrouwensrelatie op te bouwen, die het werk niet in de weg stond. Daarnaast is het hem gelukt om de staatskas in te zetten voor een jarenlange campagne voor exact deze functie, zonder dat de oppositie erin geslaagd is, het volk ervan te overtuigen, dat het persoonlijk belang van Ramdin, boven vraagstukken zoals Tigri, de Corantijnbrug, Guyanese visvergunningen, Chinalco en het vernietigende rapport van de Rekenkamer over de gang van zaken bij BIBIS, gesteld werd.
Ambiguïteit is het levensbloed van diplomatie en Ramdin is nooit onbedeeld geweest wat dat betreft. De weinige concrete uitspraken waar hij zich aan waagde, hadden op nationaal niveau vaak geen hoger waarheidsgehalte dan de uitspraken van Santokhi of van Bouterse. ‘Herschikking met China’ is zijn versie van ‘Tralala’, want hij verlaat de post, zonder ooit cijfers of inkt aan De Nationale Assemblee te hebben gepresenteerd. En terwijl de ruilmunt van Chinalco in de maak was, hulde hij en de president behendig in nevelen, dat onze grootste bilaterale schuldeiser, een gebied groter dan Paramaribo zou opeisen voor mijnbouwactiviteiten. De inheemse gemeenschap in Suriname heeft daarom geprobeerd met protestacties aan de internationale gemeenschap een boodschap te sturen, over wie men de keuken in gehaald heeft. Maar daar komen de onderdrukten van Latijns-Amerika vroeg of laat wel achter. De jubelstemming in de media en op sociale media is een beetje vreemd en natuurlijk niet organisch. De VHP heeft er alle baat bij, dit als een succes te verkopen in deze verkiezingsperiode.
De OAS heeft als organisatie zelf een leider aangetrokken, die het speelveld en de belangen kent en in theorie, onpartijdig boven de invloedsferen van de grote spelers uit zou kunnen stijgen.
The post RAMDIN SECRETARIS-GENERAAL OAS ..

...