Ramautarsing: “Regering strooit met geld dat ze niet heeft”

door

Econoom Winston Ramautarsing uit stevige kritiek op het financieel beleid van de regering. In een interview met D-TV Express uit hij zijn zorgen over de wijze waarop de overheid omgaat met belastinginning, begrotingsdiscipline en de besteding van publieke middelen. Volgens Ramautarsing leeft de regering boven haar stand en probeert zij met tijdelijke cadeautjes de publieke opinie te beïnvloeden, terwijl fundamentele problemen worden genegeerd.
De econoom stelt dat de regering nalaat om belasting te innen op de plekken waar het geld daadwerkelijk wordt verdiend. “Daar waar je een sterke Belastingdienst nodig hebt, blijft men afwezig,” aldus Ramautarsing. Tegelijkertijd ziet hij dat er grif wordt uitgegeven aan projecten die volgens hem “niet urgent” zijn, zoals schoolprojecten of subsidies aan studenten.
Hij haalt het voorbeeld aan van de uitkering van SRD 800 aan studenten. “Dat geld is niet opgenomen in de begroting en mag dus officieel niet worden uitgegeven,” benadrukt hij. Ramautarsing wijst erop dat de begroting voor 2025 al in oktober is ingediend, maar nog steeds niet is goedgekeurd door De Nationale Assemblee (DNA). “Je mag pas uitvoeren nadat het parlement goedkeuring heeft gegeven, maar de regering handelt alsof die controle niet bestaat.”
Volgens Ramautarsing komt de regering hiermee weg omdat er geen sancties zijn bij overtreding van de begrotingsregels. Hij roept DNA op om haar controlerende rol serieuzer te nemen. “Parlementariërs moeten op hun achterste poten staan. Het stellen van prioriteiten begint bij de begroting.”
De econoom ziet ook met lede ogen aan dat de overheid blijft uitbreiden, ondanks het formele aanstellingsverbod. “Iedere week worden nieuwe ambtenaren aangesteld. Deze regering zegt het ene, maar doet het tegenovergestelde.”
Op de vraag of ministers niet in de problemen komen bij het negeren van begrotingsdiscipline, is Ramautarsing duidelijk: “Zonder sancties gebeurt er niets. We hebben betere parlementariërs nodig die zich daartegen verzetten.”
Ramautarsing bekritiseert ook de recente gesprekken van de president met de vakbeweging over loonsverhoging. “Zolang er elders niet bezuinigd wordt, zal dit leiden tot monetaire financiering. En dat heeft directe gevolgen voor de wisselkoers en inflatie. De koers is al licht aan het stijgen,” waarschuwt hij.
De econoom noemt het beleid inconsistent. “Na vijf jaar worstelt men nog steeds met een stabiele koers. Dat zegt alles over het gebrek aan visie.” Wat betreft de schuldenproblematiek stelt hij dat de regering wel beweert schulden af te lossen, maar in werkelijkheid de buitenlandse schuld ziet toenemen. “Van 2,1 naar 2,8 miljard Amerikaanse dollar. Dat noem je geen aflossing, dat is schuldvermeerdering.”
Volgens Ramautarsing zit de kern van Surinames problemen niet in het gebrek aan hulpbronnen, maar in een fundamenteel gebrek aan goed bestuur. Hij benadrukt dat structurele verandering nodig is: “We moeten naar een kleinere overheid en een krachtigere private sector. Zolang dat niet gebeurt, blijven we afhankelijk van toevallige meevallers zoals oliegelden.”