Raghoebarsing verdedigt dienstreizen van de president

door

Melvin Bouva (NDP) stelde afgelopen maandag in De Nationale Assemblee (DNA) vragen over de kosten van de dienstreizen van president Chan Santokhi en zijn delegatie dit jaar. Bouva verwees naar de details van de onkostenregeling voor de president, en met name de minister van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking (BIBIS), en vroeg zich af waar het geld van het land naartoe gaat.
Minister Stanley Raghoebarsing van Financiën en Planning reageerde op deze kritiek door de belangrijke rol van dienstreizen voor de staat te benadrukken. “Maandagmiddag heb ik de schuldherschikking met China getekend. Dit was vier jaar in de voorbereiding en alleen mogelijk dankzij de dienstreis van de president naar China. Zonder die reis was de schuldherschikking niet mogelijk geweest,” zei Raghoebarsing.
“Zijn dienstreizen dus nuttig? Met dit feit is dat beantwoord. Dienstreizen kunnen zinvol zijn, afhankelijk van het doel en wat ermee wordt bereikt,” voegde de minister toe. Bouva merkte op dat een eenvoudige rekensom aantoont dat de president dit jaar 62 dagen het land heeft verlaten, mits zijn privé-reizen niet worden meegerekend.
“Als we dit uitrekenen op basis van daggelden, uitrustingskosten en representatiekosten, komen we voor de president en de minister van BIBIS op een totaalbedrag van US$ 130.200,” zei Bouva.
Volgens de deviezenregeling bedraagt het per diem voor de president US$ 1225, de representatievergoeding US$ 5000 per keer, en de uitrustingskosten US$ 3000. De first lady ontvangt US$ 613 per diem, terwijl de minister van BIBIS US$ 875 per dag ontvangt, naast een representatietoelage van US$ 5000 en uitrustingskosten van US$ 2188.
Bouva benadrukte dat de representatiekosten in totaal US$ 100.000 zouden bedragen, en stelde dat, als de president minimaal met één veiligheidsman, één protocolmedewerker en één adviseur reist, de minimale besteding voor de president op US$ 470.000 zou uitkomen.
“Waar gaan die gelden van ons land naartoe?” vroeg Bouva. Hij uitte zijn ongenoegen over het feit dat de president zoveel heeft gereisd, terwijl de regering beweert dat leerkrachten niet naar het binnenland kunnen vliegen en er geen water naar kinderen in het zuiden kan worden gebracht. “67 dagen voor de president is toch te gortig,” voegde hij eraan toe.
Raghoebarsing reageerde door te stellen dat alle presidenten die konden reizen, gereisd hebben. De vraag is echter wat het doel van de reizen was en of ze resultaat opleverden. “Sommigen konden niet reizen. In die gevallen was er sprake van geldverspilling,” zei hij, en noemde als voorbeeld een penthouse in New York dat werd gehuurd voor US$ 55.000, terwijl de president en zijn delegatie niet reisden.
Hij herinnerde ook aan een incident met een van zijn voorgangers, die voor US$ 25.000 met een privéjet vanuit Washington naar Paramaribo vloog om iemand te ontslaan waar hij boos op was. “Het zou goed zijn om uit te rekenen hoeveel scholen met dat bedrag hersteld hadden kunnen worden,” merkte hij op.
Volgens de minister gaat het niet zozeer om het reizen zelf, maar om de vraag waarom er gereisd wordt en of het zinvol is. “Ik zou vandaag op dienstreis moeten zijn omdat ik medebestuurslid ben van de Caribbean Development Bank, maar ik kan niet omdat er werk is thuis,” zei Raghoebarsing.
“De president en ministers moeten soms de keuze maken: blijf ik thuis of voer ik de dienstreis uit? In dit geval heb ik ervoor gekozen om thuis te blijven en de ambassadeur te vragen me te vertegenwoordigen.”