QUICK FIX, LAPWERK MET MILJARDEN

door

We zijn inmiddels in augustus. De begroting voor 2025 is nog altijd niet goedgekeurd. En alsof dat nog niet alarmerend genoeg is, wordt er nu via een nota van wijziging, haastig een paar miljard SRD extra bijgeschreven, omdat de regering anders haar eigen financiële huishouding niet eens kan volhouden, tot het einde van de maand. “We hebben eind juli nog kunnen overleven, maar augustus wordt een uitdaging”, zegt commissievoorzitter Rabin Parmessar. Maar wat zegt dit eigenlijk over de manier waarop dit land bestuurd wordt? De ernst van deze uitspraak, wordt amper opgemerkt. We overleven van de ene maand in de andere, terwijl het parlement er straks miljarden bijsleept alsof het om een boodschappenlijst gaat. Er is geen strategische visie, geen transparant financieel kader, alleen een bijna kapseizend schip dat met ducttape wordt opgelapt terwijl het al zinkende is. In plaats van een robuuste begroting in januari, zoals fatsoenlijk bestuur vereist, moeten we nu aan het einde van het jaar geld bijpassen om de lonen überhaupt te kunnen betalen. De grootste uitgavenpost zijn natuurlijk de personeelslasten. Geen productieve investeringen, geen ontwikkeling, maar lonen, die weliswaar nodig zijn, maar het bewijs vormen van een overbelast en log overheidsapparaat. Wat nog wranger overkomt, is de bekentenis dat “grote vraagstukken worden doorgeschoven naar 2026”. Met andere woorden: we willen nu geld, maar we durven geen structurele keuzes te maken. Dat is niet plannen, dat is tijd rekken. Alsof je een lekke band repareert met papier, en zegt dat je het probleem volgende week, wel écht gaat oplossen.
Ondertussen zijn alle parlementaire commissies in hoog tempo aan het ‘nagaan, wat de exacte tekorten zijn’. Dat is bijzonder. Want als je pas in augustus ontdekt waar de gaten zitten, betekent dat simpelweg, dat niemand greep heeft op de overheidsfinanciën.
En toch mogen diezelfde mensen straks stemmen, over de van miljarden aan overheidsuitgaven, zonder inhoudelijk debat of een scherpe toetsing.
Parmessar beweert, dat de behandeling ‘slechts een week tot tien dagen’ zal duren. Dat is geen normaal parlementair proces, dat is een formaliteit. Het parlement reduceert zijn controlerende rol tot een stempelmachine. En de burger? Die mag toekijken hoe schaars belastinggeld zonder degelijke onderbouwing, wordt besteed.
Als er één ding is dat Suriname op dit moment niet kan missen, dan is het onzorgvuldigheid met middelen. Elke SRD moet goed bekeken worden alsof het de laatste is. Maar in plaats daarvan kiezen we voor haastwerk, vaagheid en uitstel. Terwijl de begroting voor 2026 binnen enkele weken, alweer op tafel moet liggen. Geen quick fixes, maar moedige beslissingen. Want wie nu miljarden zonder gedegen visie uitgeeft, zadelt het volk op met nog meer schulden en teleurstellingen die veel langer duren dan één begrotingsjaar.
The post QUICK FIX, LAPWERK MET MILJARDEN ..