Protest Albert Ramdin

door

MET HET PROTEST vrijdag tegen de kandidaatstelling van minister Albert Ramdin van Buitenlandse zaken, Internationaal Business en Internationale Samenwerking voor de functie van secretaris-generaal van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), hebben de inheemse organisaties, die dat hebben georganiseerd, kennelijk vriend en vijand verrast. Zeker Ramdin, die maandag zo goed als zeker de nieuwe secretaris-generaal van de OAS wordt, was door dit protest onaangenaam verrast.

En hoewel de organisaties misschien tactischer hadden kunnen zijn door aan te geven dat Suriname die positie niet verdient in plaats van hun pijlen specifiek te richten op Ramdin, hebben ze wel een punt. De regering-Santokhi heeft na bijna vier jaar de ontwerpwet Collectieve rechten inheemsen en tribale volkeren te hebben bestudeerd een nota van wijziging voor die wet ingediend waar groot protest tegen is gekomen.

Zeker Ramdin, die maandag zo goed als zeker de nieuwe secretaris-generaal van de OAS wordt, was door dit protest onaangenaam verrast

Zo erkende deze wijziging de inheemsen en tribale pas nadat ze zich hadden laten inschrijven als rechtspersoon. Dat gaat natuurlijk tegen het hart van het recht op bestaan dat deze groepen claimen sinds ze bij de eerste kolonisatiepogingen zijn verdreven van de gronden die ze al eeuwen bewonen, beschermen en in stand houden.

Vers in het geheugen is ook het gevecht dat parlementariërs van de coalitie (Abop en VHP) voerden onderling. De wet op grondconversie kon daardoor niet in het parlement worden behandeld en president Chandrikapersad Santokhi liet een staatsbesluit opstellen, waar veel tegenstand tegen was om het omzetten van grondhuur naar eigendom mogelijk te maken. Daarmee werd zekerheid gegeven aan groepen, die veel later dan de inheemsen en tribalen in Suriname aankwamen.

Dat is, op zich, al een grof onrecht, maar te bedenken dat de voorzitter van de VHP overal paradeert dat als er iets is waar VHP’ers moeite mee hebben, het het afpakken van hun grond is. En dat hij met het staatsbesluit zekerheid heeft gebracht voor die groep. Hebben de inheemsen en tribale daar dan geen recht op? Zijn ze minder mens, omdat ze mogelijk niet tot de VHP behoren?

Er zijn in Suriname ook drie vonnissen van het Inter-Amerikaanse hof voor de rechten van de mens die geen van allen helemaal zijn uitgevoerd. Alle drie hebben betrekking op onrecht de inheemsen dan wel tribalen aangedaan en ze schrijven voor dat de overheid ook de grondenrechten van deze groepen erkent.

Enkele individuen onder de inheemsen die opkwamen voor hun rechten te Pikin Saron, zitten nu in de gevangenis, omdat ze in hun wanhoop het recht op eigendom van anderen aantastten. Ze werd direct criminelen genoemd werden door het staatshoofd. Er loopt nog een rechtszaak in dit geval, waarbij enkele politiemannen ervan worden verdacht twee van deze inheemsen te hebben geëxecuteerd.

Wrang is ook dat terwijl de overheid zich op diverse internationale podia op de borst slaat om de meer dan 90 procent bosbedekking van Suriname, ze niet erkent dat de inheemsen en tribalen daarin een grote rol van betekenis hebben gespeeld. Dus een land als Suriname, dat zo omgaat met de belangen van de inheemsen en als laatste land in de regio de inheemsen en tribalen niet erkent als collectieve rechthebbenden, zou eerst kritisch naar zichzelf moeten kijken, alvorens de OAS-toppositie na te streven. Dus foei Suriname, maar succes Albert Ramdin. Dit is nu eenmaal de aard van de duale Surinaamse samenleving.