PRESIDENT SANTOKHI (TWEEDE TERMIJN?)

door

In het hele politieke landschap is er geen levend persoon met de naamherkenning van Chandrikapersad Santokhi. Hij en de VHP zijn het bekendste partijpolitieke merk en het gezicht, terecht of onterecht, van het beleid van de afgelopen vijf jaar.
Het meest kenmerkende waar deze regering om herinnerd zal worden, is nepotisme. Ieder gezinslid van de president is op de loonlijst van de staat Suriname beland. Santokhi heeft nooit inzage gegeven in zijn persoonlijke vermogen. Maar aan hem en zijn echtgenote is duidelijk te zien, dat zij een leven van privileges en luxe geleefd hebben in een van de moeilijkste economische perioden die het Surinaamse volk ooit heeft doorstaan.
Santokhi en zijn partijgenoten noemen de economische situatie ‘herstel’ en zelfs ‘stabiel’, maar de realiteit is dat een koopkrachtverlies van meer dan 70 procent in vijf jaar tijd en een schuldenlast die met minder dan 10 procent is afgenomen en nog altijd meer dan 3,5 miljard Amerikaanse dollar bedraagt, volgens geen enkele definitie ‘herstel’ genoemd kan worden.
Santokhi komt hiermee weg om heel eenvoudige redenen. De Surinaamse overheid is enorm aanwezig, als aandeelhouder, als toezichthouder en als schuldenaar, in ons financiële stelsel. De werkgevers en opdrachtgevers van economen, hebben er direct of indirect belang bij een rooskleurig verhaal te ondersteunen, of dusdanig te verbloemen of technisch te brengen, zodat het gewone volk onvoldoende van deskundigen en wetenschappers gepresenteerd krijgt, hoe weinig indrukwekkend het financiële beleid van deze regering geweest is.
Criminalisatie, polarisatie en persoonlijke aanvallen hebben bovendien kritische stemmen geïsoleerd. De VHP heeft een enorm effectief mediateam en informeel invloedrijk netwerk van personen, die rond iedere criticus de verdachtmaking van NDP-sympathie opwekken. Dit resulteert in twee effecten: sommige critici vluchten inderdaad het paarse kamp in, als veilige haven, terwijl andere critici voor stilte en comfort kiezen.
President Santokhi heeft van alle kandidaten de beste kans op (her)verkiezing, omdat Suriname doorgaans voor tien jaar het vertrouwen schenkt in een coalitie. Zowel Venetiaan als Bouterse mochten in de afgelopen decennia rekenen op een bestuurbare meerderheid voor een tweede termijn. Daarnaast heeft niemand vanuit de oppositie een alternatieve ontwikkelingsvisie gepresenteerd op het beeld van ‘wachten op Oil and Gas’. De samenstelling van samenwerkingspartners kan wijzigen, maar de aanmerkelijke kans is aanwezig, dat Santokhi de ambtsketen nog wat langer in zijn beheer heeft.
Onder de vier presidentiële karakters, zoals door James David Barber in ‘The Presidential Character’ geanalyseerd, past Santokhi binnen het passief-negatief profiel. Santokhi heeft anderen zoals Brunswijk, tijdens de waarneming op zijn vele buitenlandse reizen, en Ramdin, als plaatsvervanger in regeringsvergaderingen en bij contactmomenten met de media, het gezicht gemaakt van de uitvoering van een vrij onsamenhangend beleid. Hij miste de flexibiliteit om draagvlak te behouden na een ruime verkiezingswinst, miste de assertiviteit om zijn VVV-meerderheid te gebruiken om eerst tot president verkozen te worden en daarna te formeren zonder de ABOP als gelijkwaardige partner, met minder dan de helft van het aantal zetels. Doortastende besluiten zijn er niet te noemen, omdat zijn beleid het uitvoeren van een IMF-recept is gebleken, zonder de nodige bescherming van zwakke sociale groepen. En de omstandigheden creëren voor de arrestatie van Bordo, Hoefdraad of Bouterse is dusdanig onwaarschijnlijk gebleken, dat zelfs twijfels bestaan of hij ooit de oprechte intentie daartoe gehad heeft. Voor de komende vijf jaar betekent dit, dat magere jaren, voorafgaand aan olie-opbrengsten, verdere afhankelijkheid van schuldeisers – want dat is het IMF – zal betekenen. De diversiteit in bestuur en selectie van beleidsmensen, die hem op 80 procent ministers van eigen etniciteit heeft gebracht bij de VHP-ministeries, zal nauwelijks toenemen. Verwacht als kiezer de terugkeer van veel bekende gezichten en veel bekende beleidsinitiatieven, want de VHP heeft de eenduidige boodschap dat de regeertermijn een moeizaam succes is geweest. Noch de president, noch enige minister heeft het boetekleed aangetrokken of enige fout erkend binnen de VHP-zijde van de regering. Er wordt met een verwijtende vinger gewezen naar de ABOP-zijde en naar de vorige regering. Maar de VHP meent dat de VHP het goed gedaan heeft en wie zelf meent het goed te doen, zal het op dezelfde wijze blijven doen.
The post PRESIDENT SANTOKHI (TWEEDE TERMIJN?) ..