PRESIDENT GEERLINGS-SIMONS

Jennifer Geerlings-Simons zit een partij voor, waar de informele structuren vanaf dag één, altijd het werkelijke gezicht geweest zijn van de beweging, en wat op papier verscheen, altijd ten doel en ten dienste heeft gestaan van één persoon: Desiré Delano Bouterse. Geerlings-Simons was de zoveelste in een lange rij aan intellectuelen en ideologen, van Van Mulier tot Chin-A-Sen, van Haakmat tot Hoefdraad, van Wijdenbosch tot haarzelf, die de etalage moesten versieren, om zijn macht verteerbaar te maken voor een hongerig en verhongerend volk. Daarbinnen heeft zij met engelengeduld gewerkt waar zij aan kon werken, de NDP nooit als het antwoord op alles verzocht, maar zich gepositioneerd als een realist met een goed hart, in een wereld waar compromis soms het enige haalbare was.
Vanwege het machismo, de oorlogskas en het uiterlijke militaire vertoon van Abrahams, was de verwachting dan ook bij velen, dat hij een imitatie van Maduro kon worden in opvolging van Bouterses imitatie van Chavez. De volgzame trouwe kompaan en vertrouweling, die uit trouw en loyaliteit erfgenaam was van een schoen, met een iets te grote maat. In plaats daarvan heeft Geerlings-Simons afstand gedaan van haar zetel in De Nationale Assemblee, haar tijd besteed aan de doelen waar zij affiniteit mee heeft en haar politieke werk in stilte voortgezet. Intern gericht op een andere NDP, die 2025, 2030 en 2035 tegemoet kan zien, met aanpassingen aan de hand van de kritiek en met trouw aan wat op papier de ideologie had moeten zijn. In haar bestuur ontbreekt het informele segment van de partij, opzichtig. De strafblad-politici en vonnis-verzamelaars bij wie Bouterse zich thuis voelde, hebben plaatsgemaakt voor bekende, maar wat jongere gezichten. Een ethische gedragscode is aangenomen. Geerlings-Simons mist het dictatoriale in zich, om met ijzeren vuist de gehele partij het zwijgen op te leggen. Maar de kans is vrij groot dat zij Adhin voorbij manoeuvreert en als presidentskandidaat de verkiezingen tegemoet gaat. Onder de vier presidentiële karakters, zoals door James David Barber in ‘The Presidential Character’ geanalyseerd, past Simons binnen het actief-positief profiel. Zij treedt op haar manier naar buiten toe, bouwt verrassende coalities door te blijven proberen, waar anderen opgeven. Maar regelmatig heeft zij te veel water bij haar wijn gedaan, in de hoop op het beste van de meest verkeerde partners. Zij was in een positie de Amnestiewet niet toe te laten onder haar voorzittershamer en zij verdedigt tot op de dag van vandaag het door Hoefdraad gevoerde economische beleid. Onder president Geerlings-Simons mag verwacht worden dat er geïnvesteerd gaat worden in instituten, dat een socialistisch gedachtegoed en feminisme onderdeel zullen zijn, op allerlei manieren, van een duidelijk verwoord beleid. Zij zal de hand naar eenieder reiken en een president zijn van alle Surinamers. Zij zal echter geen serieuze pogingen ondernemen om verantwoordelijken te straffen voor ernstige misstanden. Haar keuzes qua internationaal beleid zullen behoorlijk in lijn liggen met het boutisme, wat voor mijnbouwontwikkelingen grote risico’s met zich meebrengt. Zij zal qua opbouw eerder kiezen voor het Nationaal Leger dan voor politie en justitie. Zij begrijpt de wetgevende macht, de werking van verdragen en de rechterlijke macht. Haar ervaring in de uitvoerende macht is gering. Qua financiën en begrotingen heeft zij, zoals aangegeven, de verkeerde beleidsmakers alle ruimte gelaten en dat zal bij een presidentschap niet anders lopen.
The post PRESIDENT GEERLINGS-SIMONS ..

...