Poppetjes in de poppenkast

door

DE KAARTEN WORDEN alvast flink geschud door de politieke partijen die in de beoogde coalitie onder leiding van de NDP hoogstwaarschijnlijk een nieuw regering gaan vormen. Er worden al allerlei namen genoemd van personen die ministersposten mogen bekleden. Dat is wel heel erg voorbarig. Want het is over de hele wereld gebruikelijk dat de poppetjes voor de poppenkast pas worden geselecteerd als het script voor de nieuwe regering geschreven is. Ofwel dat de deelnemende partijen er echt onderling uit zijn hoe het beleid voor de komende jaren er precies uit gaat zien en dat ook zwart-op-wit hebben gezet.

Wat nu gebeurt, is de omgekeerde wereld en gaat ieder gezond verstand te boven. Het gonst van de geruchten en de namen van diverse kandidaten zwerven rond in de samenleving. Terwijl het nog volstrekt onduidelijk is welke kant het beleid opgaat en zelfs nog niet zeker is welke bevoegdheden de bewindslieden zullen krijgen – ook al omdat sommige ministeries worden opgedoekt of worden opgesplitst en samengevoegd.

“Om ‘zomaar’ iemand neer te zetten zonder te hebben uitgezocht of de capaciteiten en achtergronden wel in overeenstemming zijn met de zwaarte van de functie, is zeer onverantwoord”

Om ‘zomaar’ iemand neer te zetten zonder te hebben uitgezocht of de capaciteiten en achtergronden wel in overeenstemming zijn met de zwaarte van de functie, is zeer onverantwoord. Waar dat toe kan leiden, heeft het dreamteam van huidig president Chandrikapersad Santhokhi wel aangetoond. Daar heeft het falen van incapabele ministers van onder meer Volksgezondheid, Openbare Werken en Justitie en Politie voor een behoorlijke chaos gezorgd, terwijl het staatshoofd ook nog weigerde in te grijpen en de bewuste bewindslieden thuis te zetten.

Als de verschillende politieke partijen weigeren een goede screening te doen van de mensen die ze naar voren schuiven, is het de verantwoordelijkheid van de beoogde president Jennifer Geerlings-Simons (NDP) om dat alsnog te doen en desnoods de voordracht te weigeren. Zij is immers degene die benoemt en ontslaat. Zij heeft er ook alle belang geschikte ministers in haar team te hebben. Daarmee voorkomt ze onrust binnen de regering, wat al snel overslaat op de samenleving.

Het is ook een absolute must dat het toekomstige presidentiële duo (Geerlings-Simons en beoogd vicepresident Gregory Rusland van de NPS) de ministersploeg met strakke hand zullen leiden. En corrigerend zullen optreden als een van hen te veel zijn of haar eigen gang gaat en zaken doet die niet in lijn zijn met het beoogde beleid. En vooral dat voorkomen wordt dat er twee regeringen opereren die het land in feite verdelen, zoals de afgelopen vijf jaar is gebeurd. Dat zijn allemaal lessen waar de aanstaande regering van kan leren. Maar eerst zal er een helder regeerprogramma moeten worden gepresenteerd waar iedereen zich in terug kan vinden en ook een handtekening onder. Pas daarna kan er echt serieus gekeken worden naar de poppetjes die de poppenkast mogen vullen.