Politiezorg

HET IS EEN bekend refrein in de Surinaamse politiek: nieuwe ministers van Justitie en Politie kondigen met ferme woorden een nieuwe koers aan, beloven betere werkomstandigheden voor het korps en verzekeren de samenleving dat veiligheid prioriteit krijgt. Echter, de praktijk laat keer op keer zien dat deze beloften te vaak op papier blijven staan. Het resultaat: een politieapparaat dat structureel onder druk staat, terwijl het vertrouwen van burgers om hen te beschermen verder afbrokkelt.

De eerdere stappen van de regering-Santokhi, zoals aanschaf van extra voertuigen, zijn op zichzelf een positief signaal. Maar wat betekenen nieuwe auto’s als ze noodgedwongen stilstaan omdat de brandstofrekening niet is betaald? Zulke incidenten leggen pijnlijk bloot dat niet gebrek aan intentie, maar een chronisch tekort aan daadkracht en structurele organisatie de grootste bottleneck is. Politiezorg is meer dan materieel aanschaffen; het is een keten van goed beleid, tijdige betalingen, degelijke planning en vooral een consistente uitvoering.

De tijd van woorden is voorbij; daden zijn nu de enige geloofwaardige taal

Minister Harish Monorath van Justitie en Politie benadrukte maandag tijdens zijn bezoek aan de Politieacademie dat randvoorwaarden als opleidingen, uitrusting en een fatsoenlijke werkomgeving essentieel zijn. Daar heeft hij ongetwijfeld gelijk in. Maar de samenleving heeft deze woorden al te vaak gehoord, telkens zonder dat er wezenlijke verandering volgt. Beloften verliezen hun waarde als ze niet leiden tot tastbare verbetering op straat: meer zichtbare aanwezigheid van de politie, snellere opvolging van meldingen en een gevoel van veiligheid dat niet alleen in speeches bestaat.

De uitdagingen voor het Korps Politie Suriname zijn onmiskenbaar groot: jeugdcriminaliteit, georganiseerde misdaad en maatschappelijke spanningen vragen om meer dan symbolische maatregelen, zoals een nieuw uniform of inspirerende toespraken. Het gaat om diepgaande hervorming van het veiligheidsbeleid, met structurele investeringen in personeel, mentale zorg en samenwerking met maatschappelijke partners.

Het is tijd dat de regering laat zien dat zij verder kijkt dan politieke retoriek. Geen grootse beloftes meer die bij de volgende minister opnieuw worden herhaald, maar concrete resultaten die zichtbaar en voelbaar zijn voor zowel politiemensen als burgers. Pas wanneer de politie effectief kan werken zonder te struikelen over achterstallige betalingen of gebrekkige middelen, kan weer worden gebouwd aan vertrouwen en veiligheid in de Surinaamse samenleving. De tijd van woorden is voorbij; daden zijn nu de enige geloofwaardige taal.