Politieke originaliteit zoekgeraakt

Het verkiezingslandschap in Suriname begint steeds meer op een toneelstuk te lijken, waarin de hoofdrolspelers niet eens hun eigen script kunnen schrijven. Neem nou het hergebruik van de VHP-slogan ‘A ten doro’ door partijen als de NDP en NPS. Een slogan die oorspronkelijk de belofte van doorzettingsvermogen en vooruitgang moest belichamen, wordt nu zonder blikken of blozen gerecycled door politieke concurrenten. Je zou je haast afvragen: is er werkelijk geen creatief of ideologisch kader meer binnen deze partijen om zélf met een eigen boodschap te komen?Als zelfs een simpele leus niet zelf kan worden bedacht, hoe moet het dan met iets complexers als het besturen van een land? Een regering bouwen vergt visie, karakter en richting. Maar wie begint met imitatie, loopt al achter. Het overnemen van een slogan is geen daad van strategie, maar van gemakzucht – een zoveelste teken van inhoudelijke armoede.En dan de NDP, die nu plotseling het land komt ‘genezen’ van een systeem dat het zelf heeft gecreëerd. In het eigen verkiezingsprogramma wordt met droge ogen gesteld dat ‘NDP o’kenki a systeem’ – oftewel: ‘de NDP heeft het systeem ziek gemaakt’. Een zeldzaam stukje politieke zelfkastijding dat de essentie van hun falen onbedoeld kernachtig samenvat. Suriname is ziek, jazeker – maar wie bracht ons naar de intensive care?Gedurende haar regeerperiodes heeft de NDP het staatsapparaat uitgehold, instituties gemanipuleerd, corruptie geïnstitutionaliseerd, en beleidsvisie ingeruild voor politieke vriendjespolitiek. En nu komt men zogenaamd met ’12 strategische pijlers’ alsof het verleden plotseling niet meer telt. Alsof het volk collectief geheugenverlies heeft. Het is alsof een pyromaan de brandweer belt om zijn eigen vuur te blussen – en onderweg probeert te claimen dat hij eigenlijk altijd al voor brandveiligheid stond.De opsomming van mooie beloftes en hervormingen in het programma leest als een handleiding voor wat allang had moeten gebeuren – niet door een toekomstige regering, maar juist onder de verantwoordelijkheid van degenen die nu zogenaamd het ‘herstelsysteem’ presenteren. Het is een klassiek geval van ‘de slager keurt zijn eigen vlees’ – en beweert vervolgens dat hij vegetariër is geworden.En dan de morele toon waarmee men spreekt over betrouwbaarheid, anticorruptie en rechtvaardigheid. De ironie druipt ervan af, zeker als je bedenkt dat een voormalige partijleider zelf herhaaldelijk in verband is gebracht met corruptie, witwaspraktijken en rechtszaken, zowel nationaal als internationaal. Toch durft men nu het morele kompas te claimen.Maar waar het echt wringt, is in de poging om hoop en herstel te verkopen met een boodschap die gestolen is van een ander. Het imiteren van ‘A ten doro’ is niet alleen een zwaktebod, het is symbolisch voor het ontbreken van richting. Als je niet eens een authentieke kreet kunt formuleren om je kiezers te inspireren, wat zegt dat dan over je vermogen om te leiden?Laat dit duidelijk zijn: Surinamers zijn niet vergeten wie de kiem heeft gelegd voor de huidige malaise. De slogan ‘NDP o’kenki a systeem’ is daarmee niet alleen een pijnlijke waarheid, het is ook een harde herinnering dat sommige ziektes niet met dezelfde handen genezen kunnen worden die de besmetting hebben veroorzaakt.Sh. Goeptar

...