Politieke beloftes: Meer dan mooie woorden nodig

Met de naderende verkiezingen worden we wederom overspoeld met optimistische voorspellingen van politieke partijen. Partijprominenten strooien met ronkende beloftes en zelfverzekerde vooruitzichten, alsof de uitslag al vaststaat. Deze strategie, die sterk doet denken aan het principe van ‘fake it till you make it’, suggereert een overweldigende overwinning die, als we de retoriek moeten geloven, zou resulteren in een Nationale Assemblée die drie- tot viermaal zo groot zou moeten worden om alle winnende kandidaten een zetel te geven. Dit roept de vraag op: verkopen de politici ons een droom, of verhullen ze hiermee simpelweg hun gebrek aan visie en daadkracht?De Surinamer van 2025 is niet meer dezelfde als die van een aantal jaren geleden. Politieke teleurstellingen en economische malaise hebben de doorsnee-Surinamer geleerd dat holle retoriek geen brood op de plank brengt. Het electoraat is kritischer geworden en laat zich niet langer verleiden door loze beloften zonder concrete plannen. Kiezers willen niet alleen weten wát een partij wil bereiken, maar vooral hóé zij dat denkt te doen. Het gebruik van vage taal zoals ‘structurele aanpak’ zonder enige concrete invulling kan worden gezien als een brevet van onvermogen. Dit soort loze frasen zijn eerder een poging om het gebrek aan daadwerkelijke visie te verhullen dan een teken van bestuurlijke bekwaamheid.Veel partijprominenten suggereren dat Suriname ooit welvarender was en dat terugkeer naar die gloriedagen mogelijk is. Dit nostalgische beeld mist echter concrete plannen en is typisch voor populistische retoriek. Populisten richten zich op entertainment in plaats van inhoud, terwijl kiezers realistische en duurzame oplossingen nodig hebben. Voor een stabiele samenleving zijn meer dan mooie woorden nodig: politieke partijen moeten verantwoordelijkheid nemen en inzetten op haalbare langetermijnmaatregelen.In deze verkiezingen zal de kiezer niet zomaar op basis van traditie of loyaliteit stemmen, maar op kandidaten die het nationale belang boven het partij- of individueel belang stellen. Dit vraagt om een scherpe beoordeling van partijprogramma’s. Wat zijn de concrete plannen om armoede te bestrijden? Hoe wordt de inflatie beteugeld? Welke maatregelen worden getroffen om de koopkracht te herstellen? Politici moeten ook uitleggen hoe ze de staatsschuld willen verminderen en de productie stimuleren. Bovendien zijn concrete plannen voor onderwijs en gezondheidszorg essentieel. Wat zijn de plannen om veiligheid te waarborgen en criminaliteit terug te dringen? En niet te vergeten: welke strategieën worden voorgesteld om de groeiende milieuproblematiek in het binnenland aan te pakken?Veel partijprogramma’s staan bol van vage formuleringen en algemeenheden zonder verdere uitleg. Dit duidt niet op een diep doordachte beleidsvisie, maar eerder op een gebrek aan daadwerkelijke oplossingsrichtingen. Wie in deze tijd nog denkt te kunnen wegkomen met holle frasen en loze beloftes, onderschat het politiek bewustzijn van de bevolking.Politieke partijen die echt verandering nastreven, moeten een realistische en eerlijke toekomstvisie presenteren. Dit betekent dat zij transparant moeten zijn over de haalbaarheid van hun plannen en deze niet moeten verhullen in wollig taalgebruik of abstracte concepten. Daarnaast moeten zij niet alleen vertellen wát zij gaan doen, maar ook hóé zij dat gaan financieren. Welke inkomstenbronnen worden aangeboord? Hoe wordt de economische groei gestimuleerd zonder verdere verarming van de bevolking? Hoe wordt de afhankelijkheid van externe schuldfinanciering verminderd?Het antwoord op deze vragen mag niet liggen in populistische beloften zoals belastingverlagingen zonder begrotingsdekking, subsidies zonder structurele hervormingen, of nationale projecten zonder solide financiële onderbouwing. Politiek is geen marketingcampagne, maar een serieuze verantwoordelijkheid naar de bevolking toe. Wanneer politici deze verantwoordelijkheid niet serieus nemen en blijven vasthouden aan vage beloftes, is dat niets minder dan een teken van bestuurlijk onvermogen.In een gezonde democratie ligt de macht uiteindelijk bij het volk. Dit betekent dat kiezers niet alleen kritische vragen moeten stellen, maar ook daadwerkelijk verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun stemgedrag. Dit houdt in dat men zich niet laat verleiden door de grootste schreeuwers, maar kijkt naar de inhoud en daadkracht van partijen en kandidaten. Een politiek bewust electoraat is de grootste garantie voor een beter bestuur en een duurzamer toekomstperspectief.De komende verkiezingen bieden een kans om niet alleen een stem uit te brengen, maar ook om een signaal af te geven. Kies voor partijen die concrete en haalbare beleidsplannen presenteren en reken ze af op hun daden, niet op hun woorden. Partijen die inzetten op schone schijn en opgeblazen voorspellingen moeten worden afgerekend op hun gebrek aan visie en bestuurlijke competentie. Degenen die een concreet en haalbaar beleid presenteren, verdienen een eerlijke kans. Want uiteindelijk gaat het niet om wie de mooiste praatjes heeft, maar om wie de daad bij het woord voegt en daadwerkelijk een beter Suriname nastreeft.Vincent Roep

...