Politieke aspiraties

door

ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Ik ga de politiek in. Ja, u heeft het goed gelezen. Gerold wordt politicus. Ik las de afgelopen dagen over de huis-aan-huis actie van de PL en dat inspireerde mij erg. Ze hebben recent meer dan 1200 huizen aangedaan in Nickerie. Dat huis-aan-huis dinges spreekt mij zeer aan. En daarnaast schijnt het dat elke partij tegenwoordig huis-aan-huis gaat om de noden van het volk aan te horen.

Ondro oso bijeenkomsten en massameetings zijn goed, maar de crux zit hem in het plegen van huisvredebreuk en de mensen overladen met je goede intenties. Ze hebben geen keus. Wie de meetings niet bijwoont moet rekenen op persoonlijk bezoek. Je wil het of niet, het woord wordt je geserveerd.

“Over de NPS heb ik mijn twijfels. Die zitten maar ontwikkelingsmeetings te houden en ik vraag me af of die wel voldoende huis-aan-huis zullen gaan”

Eerlijk gezegd gaat het mij niet om de noden van het volk. Wat dat betreft zijn mijn intenties niet anders dan die van de echte politici. Het probleem zit erin dat ik wat kilo’s ben aangekomen. Ik heb mijn eetpatroon reeds aangepast, maar het afvallen gaat niet snel genoeg. Dan maar bewegen. Echter, de discipline zit er niet in om in mijn eentje de kilometers te gaan maken.

Vroeger deed ik het met een mati, maar door omstandigheden kan hij niet. En alleen lopen motiveert niet echt. Althans mij niet. Dan biedt dat huis aan-huis-ding uitkomst. Chan gaf ooit aan hoeveel kilometers hij in aanloop naar de vorige verkiezingen had gemaakt en hoeveel schoenen hij had versleten. Trouwens toen zag hij er ook een stuk slanker uit. Zie daar.

Om heel eerlijk te zijn, eigenlijk ga ik een tweesporen strategie toepassen. Het afslanken is mijn eerste doel, maar wie weet kan het nog wat opleveren. Ik loer daarom op een rol in de achterhoede, maar dicht genoeg bij de voorzitter waardoor als straks wat te verdelen valt ik in aanmerking kan komen. Een adviseurs rol of zoiets. 

Waar aan te sluiten ? Ik denk dat het niet zo een goede keuze zal zijn om me bij de VHP aan te sluiten. Het kan je zo overkomen dat ondanks je achterhoede rol je toch ergens aan een poort terecht komt en aangeeft dat in de komende vijf jaar er nog meer ‘ge-seti’ zal worden en je getrakteerd wordt op een portie potten en pannen. Daar doe ik het niet voor.

Ook Abop denk ik te vermijden. Je zou zo kunnen schitteren op het beeld van de Kwien. Dat terwijl ze in beeld aangeeft: “Ja mensen, hier zijn we bezig met de huis-aan-huis actie….”, mensen mij op de achtergrond zien en ik op social media de bagger over me heen krijg.

Over de NPS heb ik mijn twijfels. Die zitten maar ontwikkelingsmeetings te houden en ik vraag me af of die wel voldoende huis-aan-huis zullen gaan. En met de meetings heb ik onvoldoende mogelijkheid om mezelf in beeld te spelen van de voorzitter. Dat werkt ook niet echt voor het tweede spoor van mijn plan.

Bij de NDP meld ik ook af. Het lijkt mij niet handig een gesprek te beginnen met de mededeling: “Meneer wat ik u ook zeg over onze invulling van de idealen van onze oprichter, u gaat mij niet antwoorden met de woorden ‘veroordeelde’ of ‘moordenaar’, anders a tori o kaster.” En wat aangemerkt wordt als de ‘kleine partijen’ is absoluut geen optie.

Stel je voor dat vanwege het gebrek aan voldoende meelopers je slechts gedrieën een straat ingaat en iemand ‘toevallig’ de poort open heeft en bijtende honden de straat opkomen. De bedoeling was lopen, niet sprinten. Blijft eigenlijk slechts de PL over. Ik las dat overal waar ze kwamen ze in hun slachtoffer rol goed werden ontvangen. Dat verkoopt.

En als tijdens de politieke wandelmars ik niet dicht genoeg bij de voorzitter kan komen, naar zijn zeggen kan ik nog altijd mijn cv opsturen voor een positie. Wat wil ik nog meer?

roziegeur@gmail.com