Politiek is een keuze, geen roeping van God

Al te vaak hoor je politici – ministers, vicepresidenten of presidenten – zeggen dat ze door God of door het volk op hun post zijn geplaatst. Nooit hoor je iemand zeggen dat hij of zij bewust voor die functie heeft gekozen. De vraag die wél gesteld moet worden, is of de persoon in kwestie echt bereid en geschikt is om zo’n functie uit te oefenen.Ik licht dit toe met een voorbeeld. Stel: 500 mensen vinden dat ik een goede buschauffeur zou zijn. Dan moet ik mezelf afvragen:- Is mijn cv daarvoor geschikt?- Heb ik de kennis en vaardigheden om dat beroep goed uit te oefenen?- Vind ik het leuk om bus te rijden?- Kan ik de passagiers veilig naar hun bestemming brengen?Laat ambtsdragers die roepen dat God of het volk hen heeft ‘gekozen’ voor die positie, zichzelf óók deze vragen stellen en zo tot een eerlijk antwoord komen. De praktijk leert namelijk dat juist deze mensen vaak niet geschikt zijn voor de functie die zij claimen. Ofwel ze schieten tekort, ofwel ze slaan de plank mis. Of gaat het louter om geld en macht?Kijk je van 1975 tot nu, dan kun je slechts een handjevol ministers en andere hooggeplaatste personen noemen die hun werk echt naar eer en geweten hebben gedaan. De meesten zijn door de mand gevallen. Er is een mooi gezegde: “Een goede leraar is niet automatisch een goede schoolleider.” In Suriname kijkt men nog te weinig naar competenties en te veel naar vriendjespolitiek. Het verbaast me dan ook niet dat buitenlanders zeggen dat Suriname een failed state is.De zoveelste, nog te vormen regering heeft een vrouw aan het roer die uitspraken doet over clean government. Vooralsnog krijgt ze het voordeel van de twijfel, maar het zal niet lang duren voordat het volk ziet hoe serieus ze dit neemt. Het begint al met de namen die straks deel uitmaken van de formatie. Wij zijn benieuwd.Kakelen kunnen we allemaal, maar eieren leggen niet!Ten slotte: politiek en godsdienst horen niet langer samen te gaan. Dat is simpelweg niet meer van deze tijd.H. Biere

...