Politici creëren graag preferente werkelijkheden

door

INGEZONDEN

Een preferente werkelijkheid, is een werkelijkheid die gecreëerd wordt om te geloven wat de bedenker wil dat men gelooft. Zo heeft president Santokhi van VHP onlangs bijna 100.000 boekjes in omloop gebracht om kiezers te overtuigen wat hij allemaal gepresteerd heeft in de afgelopen vijf jaar. Men zou haast denken dat minderbedeelden het niet reeds aan den lijve hebben ondervonden. Nog afgezien van de vraag wie dit allemaal zal bekostigen, de belastingbetaler of een gulle gever, rijst de vraag of de president soms al niet bezig is aan zijn herverkiezing. ADVERTISEMENT

De president wil tegelijk ook de armoede verlichten door voedselpakketten uit India te laten verdelen. Waarom zou India begaan zijn met het lot van Surinamers en is die hulp wel nodig met alles wat de president blijkbaar tot nu toe al heeft gepresteerd en ons wil laten geloven met die boekjes?ADVERTISEMENT

“Koersstabilisatie vinden politici in opeenvolgende regeringen blijkbaar niet van belang omdat zij er niet wel bij varen. Zij worden verwend door importeurs en door relaties aan wie zij opdrachten toekennen”

De regering laat Guyana ongestoord beheersdaden uitoefenen in het Tigrigebied, dat officieel aan Suriname toebehoort. Daarmee creëert de regering ook een preferente werkelijkheid. Niet protesteren of verder over praten om de lieve vrede te bewaren. Met welk alternatief doel? Suriname en Guyana te verenigen lijkt mij niet zo erg haalbaar ook al omdat de bevolkingssamenstelling van beide landen nogal verschilt.

Een wenkend Indiaas perspectief leeft alleen in de dromen van de VHP-president die Surinamers door etnische overname blijkbaar wil assimileren. Dat noemt de president Bromki dyari. Dit heeft echter weinig te maken met natievorming, wel met nation burning. Alles zo laten als het is en door investeerders en toeristen te lokken naar Suriname komt er wel vanzelf een natie tot stand. Over minder dan duizend jaar kunnen onze nabestaanden merken of de president geen utopische dromer was.

Nu is het creëren van preferente werkelijkheden heel normaal in Suriname. Bij de onafhankelijkheid hebben Surinaamse nationalisten van NPS en PNR in de Surinaamse nationaliteitwetgeving laten opnemen dat het verkrijgen van een andere nationaliteit verlies van de Surinaamse nationaliteit ten gevolge heeft.

Het is daarom niet zo vreemd dat NPS zich nu in stilzwijgen hult wanneer het gaat om toekenning van de Surinaamse nationaliteit op grond van het Territorialiteitsbeginsel aan hen die in Suriname zijn geboren en die nationaliteit zijn kwijtgeraakt of nooit hebben verkregen omdat zij toen niet meer in Suriname woonden.

Een partij in een land met nauwelijks meer dan een half miljoen inwoners die bipatridie in feite afwijst, gaat niet mee in de vaart der volkeren en belemmert de ontwikkeling van Suriname. Zeker nu er met de olie- en gasproductie meer mensen nodig zijn om in en voor de desbetreffende industrie te werken.

“Het invoeren van het document Personen van Surinaamse Afkomst (PSA) door een NDP-regering is ook een voorbeeld van het creëren van een preferente werkelijkeid door politici”

Ik wil u ook in herinnering brengen dat toen de ontwikkelingshulp uit Nederland werd stopgezet na de Decembermoorden van 1982, in Suriname de koers van vreemde valuta ging stijgen. Men moest meer betalen om vreemde valuta te verkrijgen. Dat is tot nu toe het geval en weet u hoe dat komt? Politici in opeenvolgende regeringen hebben toegestaan dat importeurs van alles en nog wat invoerden om te voorzien in de schaarste.

Aan import vervangende productie werd en wordt tot nu toe niet gedacht, om maar te zwijgen over verhogen van de export van met name landbouwproducten door inzet van overtollige ambtenaren waardoor vreemde valuta kunnen worden verdiend. Koersstabilisatie vinden politici in opeenvolgende regeringen blijkbaar niet van belang omdat zij er niet wel bij varen. Zij worden verwend door importeurs en door relaties aan wie zij opdrachten toekennen. De banken doen er gretig aan mee en uiteraard ook de geldwisselkantoren. Daarmee bepalen deze politici, importeurs, handelaren, geldwisselkantoren en banken bijna alles wat er in Suriname gebeurt en hebben zij een preferente werkelijkheid gecreëerd.

Het invoeren van het document Personen van Surinaamse Afkomst (PSA) door een NDP-regering is ook een voorbeeld van het creëren van een preferente werkelijkeid door politici. De diaspora wordt daarmee immers verhinderd om de Surinaamse nationaliteit te verkrijgen op grond van het Territorialiteitsbeginsel. Het beginsel dat men de nationaliteit kan verkrijgen van het land waarin men geboren is, kan ook achteraf worden toegekend. Politici van nieuwe politieke partijen die dit niet onderkennen, vormen oude wijn in nieuwe zakken, willen dus slechts de plaats innemen van traditionele politici omdat zij zonder eigen partij niet aan de bak komen. 

Op wie van welke partij zou u kunnen stemmen? Eerst moet u doorhebben waarom zaken gaan zoals die al lange tijd …