Parmessar en de tijdmachine: een nostalgische terugval naar 2020

door

Met enige verbazing las ik de recente uitlatingen van NDP-fractieleider Rabin Parmessar in het artikel Parmessar vreest problemen met salarisuitbetaling eind juli, verschenen op Suriname suriname. Als je lang genoeg in herhaling valt, begint het misschien te lijken alsof het wáár is. Dat lijkt althans de strategie van Rabin Parmessar, die met zogenaamde ernst zijn “grote zorgen” uitsprak over de mogelijkheid dat de regering eind juli 2025 de salarissen niet zou kunnen betalen.
Een opmerking die zo opzichtig uit het verkiezingshandboek komt, dat het bijna aandoenlijk is, of gênant. Maar waarschijnlijk beide! Want wat hier gepresenteerd wordt als een “bezorgdheid” is in werkelijkheid niets meer dan verkiezingsretoriek in zijn zuiverste vorm: ongefundeerd, misleidend en bedoeld om angst te zaaien.
We leven in 2025, niet in Bouterse’s begrotingscircusLaten we voor de goede orde de feiten erbij halen: het is geen 2020 meer. De economie wordt niet langer geleid als een familiestichting met een overactieve kasbon-verslaving. We leven in 2025, een jaar waarin salarissen wél betaald worden en waar de overheid zijn rekeningen serieus neemt. Niet alleen zijn de salarissen structureel verhoogd, maar ook is de koopkrachtversterking inmiddels opgenomen in het reguliere loon. De overheid betaalt haar verplichtingen, niet op goed geluk of met creatieve tussenconstructies, maar ordentelijk en structureel. Dat dit soort basisverantwoordelijkheden inmiddels als uitzonderlijk worden aangevoeld, zegt wellicht meer over het politieke verleden dan over het heden.
Tegelijk aflossen én uitbetalen: het kan blijkbaar welWat onder het vorige bewind onmogelijk werd geacht – namelijk het tegelijkertijd uitbetalen van salarissen én aflossen van binnenlandse én buitenlandse schulden – is onder deze regering realiteit geworden. Geen luchtkastelen, geen magische geldstromen uit het niets. Maar degelijk financieel beleid, onderbouwde hervormingen en een regering die verantwoordelijkheid neemt voor keuzes, ook wanneer die niet populair zijn. Maar natuurlijk, als je jarenlang gewend bent aan begrotingsrommel en financiële chaos als norm, dan voelt goed bestuur waarschijnlijk aan als sciencefiction.
Een regering die haar mandaat uitzitRegering Bouterse zou de salarissen en pensioenen in juli 2020 niet kunnen betalen, daarom vroeg zij de inkomende regering onder leiding van Santokhi de regeerverantwoordelijkheid eerder dan gepland over te nemen. In tegenstelling tot de gewoonte om weg te kijken of vroegtijdig het veld te ruimen wanneer de politieke wind tegenzit, blijft het huidige bestuur koersvast, transparant en aanspreekbaar. Deze regering gaat haar mandaat wel uitzitten. Ook dat is een verschil dat Parmessar liever niet benoemt. Want het is lastig verkiezingscampagne voeren tegen een tegenstander die wél bestuurt, wél hervormt en wél verantwoordelijkheid neemt.
Een herinnering aan het verschil tussen gisteren en vandaagParmessar’s waarschuwing klinkt niet als een serieuze analyse, maar eerder als een poging om via de media terug te keren naar een politiek tijdperk waarin dergelijke uitspraken misschien effect hadden. Helaas voor hem – maar gelukkig voor ons – leven we niet meer in dat tijdperk. Het zou de heer Parmessar sieren om de klok gelijk te zetten met de rest van het land. Het is tijd dat politici als Parmessar de verkiezingsmicrofoon neerleggen en ophouden het land te behandelen alsof het geheugenverlies heeft. Suriname is wakker en wie nog denkt dat oude trucjes werken, heeft zijn politieke tijd al lang gehad.
Oh ja, de tijdmachine mag terug in de kast!
Fares I. Naipal