Owru Yari in het buitenland: Het gemis van een feestelijke verbondenheid

door

door Sharon Singh

PARAMARIBO — Met Oud op Nieuw in het vooruitzicht, kijken veel Surinamers wereldwijd terug op de onvergetelijke vieringen van Owru Yari in hun thuisland. Terwijl kerst in andere landen groots wordt gevierd, staan in Suriname de feesten rond de jaarwisseling centraal. Het is een tijd waarin mensen samenkomen, vuurwerk afsteken, genieten van traditionele gerechten en met volle teugen proosten op het nieuwe jaar. Maar voor Surinamers die in het buitenland wonen, kan dit een periode van gemis en verlangen zijn.

Brigitte Pinas, die twee jaar geleden naar Nederland verhuisde, ervaart de koude winters als een zware tegenhanger van de levendige sfeer in Suriname. “Het gemis blijft groot”, zegt ze tegen de Ware Tijd. “Hier in Nederland zijn er weinig Surinamers in de buurt en het is moeilijk om de warmte en verbondenheid te voelen die ik thuis altijd had.”

“Wat ik het meest mis is die Owru Yari-vibe: het feesten”Xaviera Arnhem

Gelukkig heeft ze een Surinaams gezin ontmoet, waar de families een eigen oudejaarsviering kunnen creëren. “We gaan sowieso Surinaamse gerechten maken. Ik denk dat het of bruine bonen wordt of een moksialeysi.”

Ondanks haar nieuwe leven en een Surinaams gezin om haar heen, blijft het verlangen naar de oudejaarsvieringen in Paramaribo aanwezig. Het afsteken van vuurwerk en het proosten met de Surinaamse familie mist ze enorm.

(lees verder onder de )

Een van de pagara’s wordt afgeschoten. De brandweer en security hielden het publiek op veilige afstand. [: Bentik Paulus]

Vibe

Camerajournalist Xaviera L. Arnhem woont inmiddels een jaar in Missouri, Verenigde Staten. “Het is mid America, het sneeuwt nog niet, maar het is erg koud en winderig. Wat ik het meest mis is die Owru Yari-vibe: het feesten”, deelt ze met de Ware Tijd.

In Suriname liep ze de feesten af en als ze niet in downtown Paramaribo was, zat ze bij een feestje voor genodigden. “Vorig jaar was ik in verwachting en toen dacht ik ‘dit jaar ga ik lekker feesten’.” Daar is niets van terecht gekomen, want ze heeft nergens te gaan, in de koude staat Missouri.

(lees verder onder de )

De danseressen van de brassband swingden er flink op los en zetten het geheel luister bij. [: Bentik Paulus]

Toch is dit niet haar eerste oudejaarsavond buiten Suriname. In 2020 heeft ze Owru Yari gevierd in Phoenix, Arizona. “Het was iets warmer daar”, vertelt ze. “Daar had ik de countdown gedaan en vuurwerk afgestoken met mijn partner.”

Missouri is plattelands en er zijn geen echte familietradities op oudejaarsavond. Zij heeft dus besloten om samen met haar schoonfamilie herinneringen te creëren. “We hebben de kinderen uit de buurt uitgenodigd en gaan wat spelletjes samenspelen in combinatie met lekkere snacks. Als mijn echtgenoot thuiskomt, gaan wij daarna naar Chatteau on the Lake, waar ik mijn man heb ontmoet.” Bij het hotel/restaurant wordt er vuurwerk afgeschoten. Op die manier werkt zij aan haar eigen traditie.

(lees verder onder de )

Als op commando werden de mobiele telefoons tevoorschijn gehaald. Iedereen wilde op zijn eigen manier deze herinnering vastleggen. [: Bentik Paulus]

‘Bijzonder’

Cyrill Powell, die oorspronkelijk uit Guyana komt maar jarenlang in Suriname heeft gewoond, voelt een sterke verbondenheid met het land en de cultuur. Zijn Guyanese moeder besloot naar Suriname te immigreren vanwege de slechte economie in het land. Na de gigantische olievondst in Guyana keerde zij terug naar hun geboorteland.

Powell: “Als je het mij vraagt, voor mij is het Suriname. Ik houd van het land, de mensen, het feesten, die oudejaarssfeer.” Hij vindt het land bijzonder vanwege de rust die hij ervaart. “Daarnaast mis ik het afsteken van vuurwerk en het lekkere eten nog steeds.” Voor hem is Suriname altijd de plek geweest waar hij zich thuis voelde, ongeacht zijn afkomst.

Het was een drukte van jewelste op de hoek van de Dominee- en Jodenbreestraat, een van de centrale plekken tijdens de pagara estafette. [: Bentik Paulus]