OVERHEIDSZORG VOOR MONUMENTEN SCHIET TEKORT

door

De Monumentenwet gaat uit van bepaalde mechanismen. De aanwijzing van een monument als cultureel erfgoed. Het verbod van eenieder om daar wijzigingen in aan te brengen zonder toestemming. De zorgplicht van de eigenaar om in behoud te voorzien. De verplichting van de overheid om daar een bijdrage aan te leveren, door middel van subsidie of van een bijdrage zoals vrijstellingen of belastingvoordelen. Het is kwalijk genoeg dat de overheid grif en nadrukkelijk eigenaren en belanghebbenden onderdrukt door middel van hevig aanwijzen en verbieden.
Vervolgens verzuimt de overheid vrijwel geheel om eigenaren tegemoet te komen met enige bijdrage in financiële zin. Maar van de toren van Financiën tot het voormalige gebouw van de parketwacht, schiet de overheid diep tekort in haar zorgplicht, terwijl blijvende en ongeoorloofde aanpassingen aangebracht worden aan een aantal monumentale panden die in beheer zijn van de overheid. Al zouden wij voor het moment even vergeten dat met twee maten gemeten wordt, dan nog is er het gevaar van daklozen die nabij en soms in brandgevaarlijke panden, een onderkomen zoeken. Tot slot is er nog de wijze van handhaving, waarbij een uitgestrekt gebied, namelijk de binnenstad, aan een streng regime onderworpen is op voordracht van een extreem besloten groep met kennis van het onderwerp. Het gaat niet om een doordacht plan qua ruimtelijke ordening of een beleidsinitiatief waar het Surinaamse volk over geraadpleegd is. Maar eigenaren en belanghebbenden die hun vrijheden ingeperkt zien en potentiële zakelijke modellen zien frustreren, lijden onder de hevige regeldruk. Dat alles komt niemand ten goede, als een overheid zich zelf niet aan haar eigen regels houdt en door middel van verwaarlozing het aangezicht van de binnenstad laat wegrotten. We bereiken als samenleving een kruispunt waar de ruimte voor hypocrisie en schizofrenie op deze schaal niet langer acceptabel is. Er is niks mis met monumentaal behoud als we een gericht beleid hebben dat onderdeel is van een brede structurele visie op stadsontwikkeling en ruimtelijke ordening. Maar als het een excuus vormt voor de staat om te behouden wanneer het goed uitkomt, maar te vergeten wanneer het ongemakkelijk uitkomt, zouden de vrije markt en de creativiteit van eigenaren en ondernemers, meer impuls geven aan het aangezicht en de ontwikkeling van het centrum van Paramaribo.
The post OVERHEIDSZORG VOOR MONUMENTEN SCHIET TEKORT ..