Oranje naweeën

door

DE SNIJD / Armand Snijders

Van de postnatale verkiezingsdepressie van vorige week gaan we vrijwel vloeiend over naar de oranje naweeën waar we nog een tijdje onder zullen lijden. Want van Chan mogen we dan wel ein-de-lijk zijn verlost, met de gevolgen van het warrige hapsnapbeleid van hem en een deel van zijn bende, zullen we nog maanden – zo niet jaren – worden geconfronteerd.

Chan zelf wringt zich nog in allerlei bochten om iedereen te laten weten dat hij het vijf jaar lang helemaal niet zo slecht heeft gedaan als velen beweren. Volgens mij denkt hij echt dat hij in 2030 nog voor een tweede termijn kan gaan. Anders valt zijn kiezersbedrog – na zijn belofte dat hij niet in het nationale praathuis zou plaatsnemen – niet te verklaren.

“Van Chan mogen we dan wel ein-de-lijk zijn verlost, met de gevolgen van het warrige hapsnapbeleid van hem en een deel van zijn bende, zullen we nog maanden – zo niet jaren – worden geconfronteerd”

Ondertussen neemt de onvrede binnen de VHP toe; alle onderhuidse spanningen na vijf jaar Chan-rommel – die al die tijd krampachtig werden verdoezeld – worden nu als pus pijnlijk naar buiten gespoten. Bij het vingerwijzen naar wie verantwoordelijk is voor de electorale afstraffing op 25 mei, wordt de nog altijd schijnbaar onaantastbare Chan vooralsnog ontzien. Maar het zal vermoedelijk niet lang meer duren, voordat híj – als echte schuldige – alle shit over zich heen zal krijgen.

Het zijn nu vooral de iets mindere goden die elkaar in de haren vliegen in een poging de frustratie van de verkiezingsknauw van zich af te spoelen. Neem nu Asis, de oppervertegenwoordiger van de VHP in het nationale praathuis en oud-flopminister Riad van Owee. Asis gaf vooral Riad de schuld van de oranje zeperd, omdat die te wijten zou zijn aan de nalatigheid en koppigheid van Riad, waardoor de vele wegen die in deplorabele staat verkeren niet werden opgelapt. Dat is natuurlijk lekker makkelijk van Asis om mee te scoren, wetende dat iedereen in Suriname zich groen en geel ergert aan de staat waarin het wegennet verkeert.

En ja, iedereen vraagt zich oprecht af wat Riad eigenlijk vijf jaar lang op het ministerie heeft gedaan, behalve van alles beloven en achteraf zeuren dat er geen geld is om projecten uit te voeren. En veel projecten, waarvan de uitvoering was begonnen, moesten op last van de rechter worden gestaakt wegens onfrisse praktijken rond de aanbesteding. Dat zou voor hem en anderen nog wel eens een juridisch staartje kunnen krijgen.

Trouwens, er komen steeds meer onfrisse zaakjes onder het Riad-bewind bij Owee boven water, waar ook van alles mis mee zou zijn. En Riad maar huilen als de rechter weer ergens een stokje voor had gestoken. Maar het is wel erg simpel van Asis om de schuld van alles grotendeels in de schoenen van Riad te schuiven. Want het nationale praathuis, waar Asis ook onderdeel van is, had vijf jaar lang de mogelijkheid om de bewindsman op de vingers te tikken. Dat was zelfs de grondwettelijke taak van het praathuis, maar men heeft dat verzuimd.

De grootste partij VHP met haar fractievoorzitter Asis voorop, vertikte het om Riad in die periode op zijn verantwoordelijkheden te wijzen en er ook voor te pleiten dat hij geld voor al zijn projecten had. Maar kennelijk was de afspraak binnen de VHP: eigen ministers aanvallen mocht niet, ook al maakten ze er een potje van. En de regering van de op een heilige stoel zittende president Chan aanvallen was al helemaal uit den boze, ook al wist je dat het jouw taak was om hem en zijn dreamteam kritisch te volgen.

Maar Asis moest vooral aan zijn eigen politieke hachje denken en niet tegen de zeer gevoelige schenen van partijvoorzitter én president Chan aan schoppen. Immers, hij wilde zijn kandidatuur voor de toen nog komende verkiezingen niet in gevaar brengen. Het eigenbelang weegt veel zwaarder dan het landsbelang, óók bij Asis.

Dat is onder meer ook gebleken bij de behandeling van de drie omstreden gokwetten in 2023, die waren bedoeld om de sector te ordenen en gokverslavingen zoveel mogelijk te voorkomen. Uiteindelijk hadden ze weinig om het lijf, maar Asis verdedigde als voorzitter van de commissie van rapporteurs de wetten met hand en tand. Gezien zijn vermeende nauwe banden met deze lucratieve sector, werd dat opmerkelijk geacht. De gokbedrijven zijn door de wetten niet aan banden gelegd, het aantal gokverslaafden is op zijn minst gelijk gebleven.

Ook dergelijke dubieuze zaken zullen waarschijnlijk hebben bijgedragen aan het verkiezingsdebacle  van de VHP, maar de hand in eigen boezen steken is er bij veel politici niet bij. Terwijl men dat als collectief eigenlijk wel eensgezind zou moeten doen, om vervolgens correcties aan te brengen en gezamenlijk de schouders er onder zou moeten zetten om over achtenvijftig maanden kans te maken om als partij opnieuw aan de macht te komen.

Er moet vooral gedegen onderzoek worden gedaan welke leiders de kiezers echt willen hebben: de oude onbetrouwbare garde, zoals Chan, Mahinder, Riad, Asis en Amar (om er maar een paar te noemen) of de frisse politici die de partij weer echt volop in bloei kunnen zetten en het oranje echt kunnen laten schijnen. Als ik het bij de VHP voor het zeggen zou hebben, zou ik voor dat laatste kiezen en al die anderen – die het dus duidelijk hebben verprutst – opdragen hun biezen te pakken.

Laat iemand als bijvoorbeeld Marciano de kar gaan trekken. Hij was de succesvolle nummer twee op de kandidatenlijst en als minister is hij als één van de weinigen van de partij nooit in opspraak gekomen. Met integriteit trek je kiezers aan, niet met eeuwenoude beloftes en boodschappen, hooguit verpakt in een nieuw jasje en die worden gebracht door politici die niemand meer vertrouwt.

Maar het zal nog maanden – zo niet jaren – duren voor de goeddeels vastgeroeste, grijze leiding van de partij hopelijk tot het besef zal komen dat het met haar nooit meer iets zal worden. En dat zij vooral verantwoordelijk is voor het knullige resultaat van 25 mei. Daardoor kampt de samenleving nog heel lang met de oranje naweeën, die als ze te lang duren wel eens fatale gevolgen voor de partij zouden kunnen hebben.

armand.snijders@gmail.com