Opheffen van het ministerie van Arbeid is gebrek aan bewustzijn

door

INGEZONDEN

Het opheffen van het ministerie van Arbeid lijkt te duiden op een gebrek aan bewustzijn. Op basis van mijn eigen analyse zal ik drie belangrijke redenen noemen waarom het ministerie zou moeten blijven bestaan en niet mag worden gedegradeerd tot directoraat.

1. Gebrek aan bewustzijn over de relevantie van het ministerie

Politici en politieke partijen zijn zich nauwelijks bewust van de impact van het ministerie op de samenleving en de duurzame ontwikkeling van het land. Ze realiseren zich onvoldoende dat het ministerie directe invloed uitoefent op sociaaleconomische ontwikkelingen die essentieel zijn voor het welzijn van burgers.

Evenmin beseffen ze dat het ministerie een sleutelrol speelt in het opstellen, moderniseren en handhaven van de arbeidswetgeving ter bescherming van zowel werknemers als werkgevers, dat het decent work bevordert en arbeidsconflicten helpt te voorkomen. Daarnaast draagt het ministerie bij aan maatschappelijke harmonie en speelt het een cruciale rol in de economie, aangezien arbeid een van de voornaamste productiefactoren is, naast kapitaal, land en ondernemerschap.

2. Langetermijneffecten van arbeidsbeleid

Een andere reden waarom het ministerie van Arbeid minder is gewild bij de politiek, is dat goed arbeidsbeleid pas op de lange termijn effect heeft en daardoor minder zichtbaar is. In tegenstelling tot bijvoorbeeld infrastructuurprojecten, waarbij wegen, bruggen of gebouwen direct tastbaar zijn en snel resultaat opleveren, werkt arbeidsbeleid vaak op langere termijn.

Beleid gericht op werkgelegenheid, sociale zekerheid en arbeidswetgeving heeft vaak pas na jaren een merkbare invloed op de economie en het welzijn van werknemers. Omdat de resultaten niet direct zichtbaar zijn, vindt de politiek dat er met dit ministerie geen politieke winst te behalen valt.

3. Beperkte financiële speelruimte

Het ministerie van Arbeid heeft traditioneel een bescheiden budget en richt zich voornamelijk op beleidsontwikkeling, regelgeving en handhaving. Hierdoor biedt het minder mogelijkheden voor directe financiële sturing, wat het minder aantrekkelijk maakt voor politici die ministeries vooral zien als instrumenten voor politieke profilering, machtsuitoefening of patronage. De voorkeur van politici ligt vaak bij ministeries waar zij directe invloed kunnen uitoefenen op de verdeling van sociale bijstand, grond, natuurlijke hulpbronnen of economische stimuleringsmaatregelen.

Het structureel gebrek aan politieke interesse voor arbeid kan uiteindelijk ertoe leiden dat arbeidsrechten, arbeidsbescherming en decent work onderbelicht zullen blijven. Dit kan de beroepsbevolking en werkenden raken, maar ook de economie en de samenleving als geheel.

Ik hoop niet dat dit uiteindelijk zal leiden tot lage productiviteit, hoge werkloosheid, uitbuiting van werkenden en armoede, wat zeker niet goed is voor de gewenste stabiliteit, groei en ontwikkeling van onze economie. Helaas, dezelfde issue speelt ook in de overige Caricom-landen.

Imro L. Smith

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.