Ons politiek-bestuurlijk systeem is criminaliteit faciliterend (1)

door

Steven Alfaisi, voorzitter DOE

Na de brute roofoverval op politie-inspecteur en NPS-DNA-kandidaat Poetini Atompai en artiest Jackson Blai is een publieke hetze ontstaan, vooral over de herkomst van het geld dat bij hen werd aangetroffen. Sommigen spraken zelfs van witwaspraktijken, en ook de etnische kaart werd breed uitgespeeld. Er ontstonden discussies over welke etnische groepen decennialang de grootste witwassers zouden zijn en wie er economisch werd gegund of juist tegengewerkt.Laat mij duidelijk zijn: ik keur elke vorm van beroving af en ben blij dat er geen doden zijn gevallen. Wat betreft de herkomst van het geld van Atompai heb ik geen oordeel – ik ben geen politierechercheur of rechter. Wel ken ik de tekortkomingen in ons belastingsysteem en het gebrek aan financiële transparantie. Als die systemen goed functioneerden, zou de herkomst van gelden makkelijker traceerbaar zijn. Maar in plaats van de kern van het probleem te bespreken, focussen we op de oppervlakte: de bladeren en vruchten, niet de wortel of de stam.Ik verwijs daarom graag opnieuw naar mijn artikel uit oktober 2021: Relatie Onder– en Bovenwereld: een formule voor rampspoed. Daarin beschrijf ik hoe politiek, bestuur en het rechtssysteem verweven zijn met de onderwereld. De financiering van politieke campagnes, vooral bij grote partijen, is vaak ondoorzichtig en mogelijk verbonden aan criminele geldstromen.Ook hebben we een cultuur van wegkijken ontwikkeld. Zodra we er zelf voordeel van ondervinden – of iemand uit onze familie – tolereren we crimineel gedrag. Velen kennen wel iemand die betrokken is of was bij louche praktijken en daar succesvol uit tevoorschijn kwam. Sommigen zijn zelfs ‘gelegaliseerd’ en worden nu gezien als respectabele burgers.Criminaliteit kent geen kleur, religie of landsgrenzen. Wel kunnen sociale, economische of culturele factoren bepalen wie zich met welke vorm van criminaliteit bezighoudt. Een rechter zal zelden een gewelddadige roofoverval plegen, maar kan wél en hand-en-spandiensten verlenen aan bijvoorbeeld de drugsmaffia. Een politicus pleegt eerder fraude of corruptie, terwijl iemand uit een achterstandswijk mogelijk eerder een gewelddaad pleegt. De gevangenisstatistieken tonen duidelijk deze tendensen. Ook is het waar dat wie economische macht bezit, zich vaak makkelijker weet vrij te kopen. Er is genoeg onderzoek gedaan naar de oorzaken, vormen en verdeling van criminaliteit – dat laat ik graag aan de sociologen en criminologen over.Mijn conclusie is dat ons huidige politiek-bestuurlijk en juridisch systeem criminaliteit faciliteert. En degenen die dit systeem zouden moeten hervormen – de leiders van de grote politieke partijen en vele van onze DNA-leden – hebben er geen belang bij om dat te doen. Al tientallen jaren maken zij handig gebruik van etnische sentimenten om de massa af te leiden. Verdeeldheid is hun wapen, politieke en economische winst hun doel. Maar wanneer het moment daar is om de koek te verdelen, werken ze moeiteloos samen. Dan vormt etnische afkomst ineens geen belemmering meer. Ze sluiten deals en beschermen elkaar, zolang hun criminele netwerken maar blijven draaien.Stel je eens voor dat we ons collectief Surinamer zouden voelen, en niet langer meespelen in dat etnische verdeel-en-heersspel. Stel je voor dat we zouden weigeren nog langer weg te kijken van het kwaad, ook als dat kwaad van ‘onze eigen’ komt. Dat we massaal dit systeem zouden verwerpen. In een vervolgstuk kom ik terug op hoe we middels de verkiezingen en het maken en aanpassen van wetten het systeem omver kunnen werpen. (wordt vervolgd)Steven AlfaisiVoorzitter DOE in A20-samenwerkingsverband