ONDERHOUDSPLICHT EN BRANDJES BLUSSEN

De recente brand aan de Henck Arronstraat, waarbij opnieuw een aantal waardevolle historische panden verloren ging, heeft een pijnlijk structureel probleem blootgelegd: de staat Suriname faalt stelselmatig in zijn onderhoudsplicht ten aanzien van monumentaal erfgoed dat in zijn bezit is. Terwijl er na de brand van vrijdag 18 april, publieke verontwaardiging klonk over het verlies van cultureel erfgoed en de heldhaftigheid van de brandweer werd geprezen, blijft de kern van het probleem onbesproken: preventief onderhoud en bescherming van deze gebouwen worden consequent nagelaten. Daarbij moeten wij de tekorten bij de brandweer ook niet vergeten, want die moet bijna onmogelijk werk verrichten zonder de nodige middelen.
Architect Philip Dikland heeft in een bijdrage op Starnieuws, gewezen op de problemen en wijst terecht op de wettelijke en morele plicht van elke eigenaar, inclusief de overheid, om gebouwen te onderhouden, ook wanneer deze niet meer in gebruik zijn. In de praktijk blijkt dat veel overheidsgebouwen na verhuizing, simpelweg leeg blijven staan zonder enige vorm van bewaking, afsluiting of structureel onderhoud. Hierdoor worden deze panden een makkelijke prooi voor krakers, zwervers en koperdieven. Het resultaat is desastreus: alleen al dit jaar zijn zeven historische gebouwen afgebrand of ernstig beschadigd. Ironisch genoeg investeert de overheid miljoenenleningen in restauratieprojecten via programma’s als PURP, terwijl het grootste verlies plaatsvindt door eenvoudig te vermijden verwaarlozing.
Deze laksheid staat haaks op de doelstellingen van erfgoedbescherming en stadsvernieuwing. Het argument dat er geen middelen beschikbaar zijn voor beveiliging of onderhoud, houdt geen stand tegenover de miljoenenverliezen die elke brand met zich meebrengt. De schade is niet alleen materieel en financieel, het verlies van erfgoed heeft ook een diepgaande impact op de nationale identiteit, het toeristisch potentieel van Paramaribo en het vertrouwen van burgers in het bestuur.
De reactie van president Santokhi, die medeleven betuigde met gedupeerden van de brand aan de Henck Arronstraat zonder verantwoordelijkheid te erkennen, illustreert een fundamentele disconnectie tussen politieke retoriek en beleidspraktijk. Wanneer de staat als eigenaar verzaakt in zijn onderhoudsplicht, draagt hij medeverantwoordelijkheid voor het ontstaan van deze rampen. Excuses en medeleven zijn onvoldoende als structurele oplossingen uitblijven. Als de overheid niet het goede voorbeeld geeft in het beschermen van haar eigen bezit, hoe kan zij dan van particuliere eigenaren verwachten, dat die hun monumenten wél onderhouden? Het wordt tijd dat onderhoudsbeleid wettelijk wordt vastgelegd en daadwerkelijk wordt gehandhaafd, met duidelijke sancties bij verzuim – ongeacht of het gaat om een individu of een ministerie. Preventie moet centraal staan in erfgoedbeleid: regelmatige inspectie, fysieke afsluiting, beveiliging en basisonderhoud zijn minimale vereisten om deze panden te beschermen tegen verval en vernietiging. Kortom, de staat Suriname moet stoppen met figuurlijke brandjes te blussen en zich serieus gaan inzetten voor het behoud van zijn erfgoed, te beginnen bij zijn eigen gebouwen. Doet de staat dit niet, dan is het slechts een kwestie van tijd voordat de volgende monumentale brand zich aandient, met opnieuw onherstelbare schade tot gevolg.
The post ONDERHOUDSPLICHT EN BRANDJES BLUSSEN ..

...