Omgekeerde wereld

DE SNIJD / Armand Snijders
Het was alsof ik onlangs in de omgekeerde wereld leefde: Chan reisde naar Albina in het oosten en Ronnie liet zich een week eerder in het westen zien. De pres heeft zich, sinds hij op het pluche zit, maar zelden in Marowijne laten zien. De keren dat hij daar is geweest zijn op de vingers van één hand te tellen. Daarentegen is het aantal keren dat hij Nickerie heeft bezocht waarschijnlijk niet op de vingers en tenen van twee handen en voeten te tellen.

Ik heb al vaker geschreven waarom Chan zo graag in Nickerie komt en dat weet ook iedereen: in het rijstdistrict wonen vooral ‘mensen die op hem lijken’ – dus ook van oudsher aardig wat kiezers. Dat mag je eigenlijk niet zeggen en hij wringt zich natuurlijk in allerlei ongeloofwaardige bochten om dat te ontkennen, maar anders valt dat opvallende reisgedrag niet te verklaren.

“Ik heb al vaker geschreven waarom Chan zo graag in Nickerie komt: in het rijstdistrict wonen vooral ‘mensen die op hem lijken’ – dus ook van oudsher aardig wat kiezers”

Vrijwel ieder mens heeft zo zijn of haar voorkeuren, ook wat andere bevolkingsgroepen betreft. Daar is op zich ook niets mis mee. Maar als president moet je dergelijke voorkeuren onderdrukken. Immers, je bent de leider van het hele volk. En je kan dan zeker niet een bepaalde groep zo opzichtig voortrekken zoals Chan doet.
Daarentegen komt Ronnie vanwege bepaalde voorkeuren niet zo vaak in Nickerie en als hij in het verleden al kwam, was het om zijn gelegenheidsvriendje Bronto een plezier te doen en te ondersteunen. Die zou op zijn beurt een kruiwagen kunnen zijn naar het door hem zo verlangde presidentschap. Maar nu Bronto geen vriendje meer is en vooral met modder smijt, heeft hij daar weinig meer te zoeken. Daarom was het zo bijzonder om Chan en Ronnie op voor hen vreemd terrein te zien.
Waarbij aangetekend dat Ronnie zich na Nickerie ook naar Albina begaf. Als veepee kan je dat gerust doen als je iedere keer een helikopter kan nemen. Ik zou dolgraag willen weten hoe vaak onze leiders (zogenaamd) voor het werk de helikopter hebben gepakt in de afgelopen 4,5 jaar en wat dit de belastingbetaler heeft gekost. Maar ja, openheid over hun uitgaven geven ze al 4,5 jaar niet, terwijl Chan beweert een transparant beleid voor te staan.
Het verklaart ook waarom de wet Openbaarheid van Bestuur (WOB) op de lange baan wordt geschoven. Waarvan Ronnie – die vermoedelijk niet eens begrijpt wat die wet inhoudt – eind 2020 nog zei dat die in deze regeerperiode er zeker zou komen. Maar ondanks dat leden van de coalitie (zoals vorig jaar Marinus van Abop en recentelijk nog Asis van de VHP) nog plechtig beloofden dat de wet in het parlement ‘binnenkort’ zou worden behandeld, heeft men het veel te druk met de beloningen van de president, vicepresident en zichzelf voor de toekomst in orde te maken en andere minder urgente zaken te behandelen. Dus de behandeling van de WOB wordt ook onder deze regering een pijnlijke flop en de zoveelste belofte die niet wordt nagekomen.
Na dit – bijna traditionele – zijsprongetje gaan we weer terug naar Albina. Maar eerst nog even naar Nickerie waar Ronnie – toen Chan aan het reizen was naar Florida en Colombia – speciaal was heen getrokken om maar liefst honderd grondpapieren uit te reiken aan wat inwoners. Los van het feit dat het een gewone administratieve handeling is waar helemaal geen hotemetoot bij aanwezig hoeft te zijn, beloofde hij en passant dat als hij de verkiezingen wint iedere Nickeriaan één hectare grond kan krijgen.
En daarmee hoopt Ronnie dat alle Hindostanen in het district op hem gaan stemmen! Waarschijnlijk moet hij zijn dure studie aan die namaakuniversiteit in Hawaii nog eens dunnetjes overdoen om te begrijpen dat het zo niet werkt. Veel Surinaamse kleuters die hun eerste klasje achter de rug hebben, snappen dat zelfs.
Terecht merkte VHP-parlementariër Niesha, waar ik eerlijk gezegd nog nooit van had gehoord, op dat dit niets anders dan podiumtaal is. Maar voor de rest had ze beter haar mond kunnen houden, want ze stoort zich volgens eigen zeggen aan het fenomeen waarbij regeringsfunctionarissen een hele show organiseren om vijftig tot zestig grondpapieren uit te reiken, “waardoor het lijkt alsof er een gunst voor de Surinamer wordt gedaan”. Misschien moet ik Niesha in herinnering brengen dat haar baas Chan heel vaak naar Nickerie is gereisd om dergelijke cadeautjes uit te delen. Dus ze gaf ook hem een veeg uit de pan. Ik ben benieuwd of we haar na 25 mei 2025 terugzien.
Daags na deze loze belofte in Nickerie is Ronnie dus naar het voor hem vertrouwde Albina gegaan, waar hij met Chan …

...