Olifantspoten op een schaakbord

DE SNIJD / Armand Snijders

Het zit er bijna op voor Chan, in ieder geval zijn eerste regeerperiode en zijn ‘A ten doro’-campagne. Over een week of twee zal moeten blijken of die tijd voor hem écht komt om nogmaals vijf jaar door te gaan.ADVERTISEMENT

Ik denk dat hij 25 mei inmiddels met angst en beven tegemoet ziet komen, want de voortekenen zien er niet goed uit. Er wordt werkelijk van alle kanten aan zijn presidentiële poten geknaagd en gezaagd.ADVERTISEMENT

“In het schaakspel van de politiek is het uiteindelijk het volk dat de beslissende zet doet”

Nou zal u misschien denken van ‘dat valt wel mee’, want Chan heeft voor vele hete vuren gestaan en die – hooguit met wat lichte brandwondjes – overleefd. Hij werd al zijn hele regeerperiode van alle kanten belaagd, zonder dat het succes had. Ook vanwege zijn gewiekste manier waarop hij dreigingen oplost: ze gewoon hardnekkig negeren.

Zoals bij de faliekant mislukte paleisrevolutie twee jaar geleden van diasporaman Robert die nauwelijks krasjes aanbracht op de onaantastbaar geachte Chan. Robert droop af bij gebrek aan steun en aandacht – die hij wel beweerde te hebben – en richtte na een omweg uiteindelijk de Volkspartij Leefbaar Suriname op. echter, dat is ook een kansloze missie. Tot zover mijn bijna traditionele zijsprongetje.

Maar nu is het in Chan’s eigen VHP opeens echt aan het rommelen en is hij door partijgenoot Krishna – nota bene de nummer 3 op de kandidatenlijst – in ieder geval min of meer schaakmat gezet. Want zij lijkt een zeer serieuze kandidaat te zijn en heeft naar verluidt met haar besluit De Olifant op zijn grondvesten doen schudden.

Chan is natuurlijk al maanden behoorlijk de weg kwijt en af en toe wild om zich heen aan het slaan en schoppen. Dat zal iedereen met mij eens zijn. Zelfs zijn naaste medewerkers worden zo nu en dan verrast.

Hij is nu vooral paniekvoetbal aan het spelen, vertrouwde één van hen mij toe. Ik wil daar eigenlijk aan toevoegen ‘op het schaakbord’. Dat is in feite onmogelijk en wordt natuurlijk een zootje als jij je met je olifantspoten tussen de fragiele stukken beweegt. Dat is ook gebeurd en gebeurt nog steeds. Hij blijft – wellicht onbedoeld – maar stukken slaan die hij liever had willen laten staan, zoals met Bronto en PL recentelijk is gebeurd.

Ik kom op dat schaakbord doordat Chans voorganger Desi dat regelmatig aanhaalde. Eén van diens laatste uitspraken was om het volk te waarschuwen om te letten op wat er staat te gebeuren op het politieke schaakveld, waarin elke zet gevolgen heeft die verder reiken dan de persoon zelf. Het schaakbord symboliseert de politieke arena en elke speler – van politieke rivalen tot het volk – heeft een rol in het spel.

In die arena speelt Chan de trotse koning die zich omgeven weet door allerlei pionnen, lopers, torens en paarden, waarvan hij er al heel veel heeft geofferd én door slimme zetten van zijn opponent is kwijtgeraakt. En hij heeft ook een koningin natuurlijk, maar die gaat volledig haar eigen gang op het bord en laat haar koning in de steek.

En zo moet Chan zich dus ook voelen. Hij ziet geen andere mogelijkheid dan nog wilder om zich heen te slaan, maar heeft wel de zeldzame pion die hij zag oprukken naar de andere zijde van het bord en daardoor zichzelf getransformeerd tot – tweede – koningin. Daarmee staat de VHP opeens een stuk sterker. Tenminste, als Chan het met haar op een akkoordje weet te gooien en heel veel water bij de wijn wil doen.

Voorlopig lijkt hij dat niet van plan en richt hij vooral meer schade aan. Door bijvoorbeeld wat anders te doen dan wordt gepropageerd door zijn eigen partij. Zo spraken de oranje gasten recentelijk bij een persconferentie in De Olifant – over wat de VHP de komende vijf jaar allemaal wil doen – zich krachtig uit tegen het zaaien van verdeeldheid en angst.

Echter, wat wordt gezegd en wat in de praktijk gebeurt, liggen op het politieke schaakbord vaak mijlenver uit elkaar. Want tijdens diezelfde bijeenkomst waarschuwde Chan onder meer dat “de koers klimt naar driehonderd als een verkeerde regering komt”. Volgens mij is dit pas een fraai staaltje van paniek zaaien om angst op te wekken die bovendien nergens op is gebaseerd. Dat kon Chan ook niet uitleggen.

En zo hij doet meer onbegrijpelijke dingen. Zo is hij opeens begaan met de jongeren en trommelde hij ‘artiest’ Kappalani op om fietsen uit te delen aan jongeren te Munder. Die heeft maanden in de bak gezeten wegens onder meer diefstal en illegaal wapenbezit. Lekker voorbeeld voor jongeren die je wil poweren.

Niet echt slim van Chan, al zal hij tegenwerpen dat iedereen een tweede …

...