Door de recente ontwikkelingen in het Guyana-Suriname-bekken groeit de hoop in Suriname, dat ook wij binnenkort kunnen meeliften op de oliehausse die ons buurland transformeerde tot economische reus. Terwijl Guyana in recordtempo olie oppompt en miljarden verdient, kijkt Suriname reikhalzend uit naar de eerste opbrengsten uit offshore Blok 58. De regering Santokhi stelt haar hoop op een economische wederopstanding vanaf 2025. Maar die hoop, hoe begrijpelijk ook, dreigt te verzanden in een gevaarlijke afhankelijkheid van olie, zonder de harde lessen van andere olieproducerende landen ter harte te nemen.
Ja, Suriname heeft wereldklasse olieontdekkingen gedaan. En ja, na jaren van economische tegenslag, schuldherstructureringen en sociale onrust, klinkt het aantrekkelijk: een nieuw tijdperk van rijkdom, investeringen en stabiliteit. Maar olie is geen wondermiddel. Zolang onze economische structuur zwak blijft, corruptie onvoldoende wordt aangepakt en instellingen kwetsbaar zijn, is het risico levensgroot dat olie juist nieuwe problemen creëert in plaats van oude oplost.
De vergelijking met Guyana wordt vaak gemaakt, maar die is misleidend. Ook daar zijn er zorgen over hoe de olierijkdom verdeeld wordt, over milieu-impact en over de druk op maatschappelijke verhoudingen. Suriname moet zich afvragen: willen wij een economie bouwen op basis van een eindige, vervuilende grondstof, in een tijd waarin de wereld versneld overschakelt op duurzame energie? En hoe garanderen we dat de opbrengsten niet verdwijnen in inefficiëntie, vriendjespolitiek of buitenlandse winsten, maar terechtkomen bij de Surinaamse bevolking?
Intussen leeft bijna een vijfde van onze bevolking in armoede. De inflatie is torenhoog, de koopkracht blijft dalen en het vertrouwen in de politiek is broos. Dat zijn geen problemen die automatisch verdwijnen met de komst van oliedollars. Integendeel: zonder strategisch beleid, transparante besluitvorming en langetermijninvesteringen in onderwijs, zorg en duurzame productie, vergroot olie alleen maar de kloof tussen belofte en realiteit.
Het is tijd voor een eerlijk nationaal gesprek over wat wij als land willen met onze natuurlijke rijkdommen. Blok 58 biedt kansen, maar is geen garantie. De echte test zit niet in het oppompen van olie, maar in hoe wij omgaan met de opbrengsten, voor wie we die inzetten en welke toekomst we willen bouwen met of zonder olie.
The post OLIE ALS ONZE REDDING ..
- Olifantspoten op een schaakbord..
- Voormalig ‘Leraar van het Jaar’ krijgt 30 jaar …..
- DNA-kandidaat aangehouden voor cocaïne in pakket: partij re…..
- Minister Dasai niet op de hoogte van skalians op Afobaka-st…..
- AZP eert verpleegkundigen op Dag der Verpleging..
- Kan nieuw leiderschap een duurzaam pad uitzetten?..
- Eddy Wilson wint vierde Roger Boyce World Cup..
- Trump begint Midden-Oostenreis met reeks deals in Saudi-Ara…..
- Politie onderzoekt verdachte verstrekking van 40 oproepings…..
- CBvS-governor: Valutaveilingen geen directe poging verlagi…..
- Bewoners Esther Stichting geïnformeerd over stemproces..
- Grafruiming tussen wet en praktijk (1): ‘Er is nauwelijks n…..
- Kapitein van Coeroeni: “President Santokhi behandelt ons al…..
- Politie onderzoekt onregelmatigheden bij verstrekking oproe…..
- Staatsbegrafenis gewezen president Jules Albert Wijdenbosch..
- Ex-vriendin steekt ex vriend..
- SPWE rondt training Basis Ondernemerschap succesvol af..
- Oplevering nieuw gebouw campus village betekent geen uitbre…..
- Akiemboto daagt Brunswijk uit voor nationaal debat..
- Baasaron gaf Bondru toestemming om foto te gebruiken voor b…..
- Para-plantages protesteren tegen bezoek president Santokhi..