NOG MEER BEZUINIGINGEN?

Vicepresident-elect Gregory Rusland zegt dat als we samenleving “een inhaalslag willen maken” iedereen zal moeten bezuinigen”. Mooie woorden, die we vaker hebben gehoord. Maar de bittere waarheid is: de samenleving heeft al jarenlang alleen maar ingeleverd. Dus als deze nieuwe regering opnieuw inzet op bezuinigingen, moet men eerst eerlijk en gedetailleerd uitleggen, wat dat concreet zal betekenen en voor wie. Want laten we wel wezen, voor een groot deel van de bevolking valt er nauwelijks nog wat te bezuinigen. Mensen leven al op de rand van het acceptabele. Sommigen halen het einde van de maand niet eens. Anderen redden het amper tot de tiende dag van de nieuwe maand en wel met een lege portemonnee. Prijzen stijgen, lonen blijven achter, en basisvoorzieningen als voedsel, vervoer en gezondheidszorg, zijn voor velen onbetaalbaar geworden. De bevolking leeft al tijden in een soort crisissituatie.
Als Rusland zegt, dat “de eerste drie jaar bijzonder zwaar zullen zijn”, dan rijst de vraag meteen, hoeveel zwaarder moet het nog worden? En belangrijker nog, wie gaat precies het zwaarst getroffen worden? Want als er weer bezuinigd wordt op zaken als subsidies, sociale programma’s of gezondheidszorg, terwijl de salarissen en privileges van topambtenaren onaangetast blijven, dan is dat geen bezuinigingsbeleid, maar klassenongelijkheid opgelegd door de overheid. Rusland roept op tot eenheid. Dat klinkt nobel, maar echte eenheid vereist vooral eerlijkheid en rechtvaardige verdeling van de lasten. Eenheid kan niet bestaan, zolang de ene groep wordt uitgemolken, terwijl de andere relatief ongeschonden blijft. Zolang de burger zijn busgeld moet afwegen tegen een maaltijd, terwijl bestuurders in luxe reizen, wordt het woord ‘eenheid’ een farce.
Als deze regering echt het vertrouwen van het volk wenst te winnen, dan moet er radicaal anders worden gecommuniceerd. Geen vaagheden over ‘dringende maatregelen’ en ‘ruimte om te werken’, maar duidelijke uitleg, over wat de plannen zijn, hoe zwaar het zal worden en voor wíe precies. En nog belangrijker: de offers moeten bovenaan beginnen. Snijd in politieke salarissen, schaf overbodige dienstreizen af, en toon daadkracht, die het volk kan respecteren. Want het volk is niet dom. Het is moe. Moe van toespraken, die geen brood op tafel brengen. Moe van ‘structurele maatregelen’ die telkens alleen het volk raken. Moe van de idee en of anders dat men altijd moet ‘volhouden’, terwijl het gevoel groeit, dat er aan de top amper echt geleden wordt. Bezuinigingen kan wel, vooral als het moet, maar dan moet het niet zonder transparantie, eerlijkheid en wederkerigheid. Het volk kan niet nog meer dragen, tenzij de top eindelijk besluit mee te doen.
The post NOG MEER BEZUINIGINGEN? ..

...