NOERTJE DE STRAFFER – Sunieuwsje

De controverse rondom het rehabilitatieproject Van ’t Hogerhuysstraat – Slangenhoutstraat heeft geleid tot stilstand, letterlijk en bestuurlijk. Dat het project tijdelijk is stilgelegd, eerst door de rechter, daarna op instructie van de president, ontslaat de overheid niet van haar fundamentele plicht om het dagelijkse verkeer in goede banen te leiden. Maar juist daarin verzaakt het ministerie van Openbare Werken. En de burger voelt dat elke dag opnieuw. De Van ’t Hogerhuysstraat en Slangenhoutstraat vormen geen willekeurige wegen; het zijn hoofdaders van Groot-Paramaribo, cruciaal voor de doorstroming en bereikbaarheid van meerdere wijken. Het stilleggen van het grote project mag dan politiek of juridisch begrijpelijk zijn, het passieve beheer sindsdien is dat niet. De verkeerschaos, verslechterende wegconditie en dichtgeslibde afwatering zijn het gevolg van bestuurlijke stilstand en wellicht erger: een bewust gekozen afwachtende houding.
De demissionaire minister leek zich na de verkiezingen te verschuilen achter het politieke vacuüm van zijn status. Maar wij van Keerpunt weten ook dat een demissionaire bewindspersoon verantwoordelijkheid draagt. Het ministerie van Openbare Werken is niet afgeschaft. Het budget is niet bevroren. Het materieel is niet verdwenen (behalve hier en daar wat materieel op een concessie van Bravo). En de behoefte aan basisvoorzieningen, zoals begaanbare wegen en fatsoenlijke afwatering, is groter dan ooit. Wat zich momenteel afspeelt, voelt aan als een bestuurlijke strafexpeditie richting het volk. In Blauwgrond bijvoorbeeld, zijn de binnenwegen nauwelijks nog berijdbaar. De goten staan vol gras en slib, water blijft na elke regenbui dagenlang staan. Functionarissen die verantwoordelijk zijn voor de besluitvorming laten na wat als minimale plicht beschouwd mag worden: zorgen voor veilige, droge, toegankelijke wijken.
Dat het anders kan, is onlangs bewezen. In de aanloop naar de verkiezingscampagnes was er plotseling wel materieel beschikbaar. In de tweede en derde week van mei waren er brushcutters, vrachtwagens en mannen in reflectorjasjes zichtbaar in veel wijken. Toen leek niets onmogelijk. Maar toen de politieke winst uitbleef, verdwenen de werklieden en met hen ook het bestuur. Een minister mag teleurgesteld zijn in de politieke arena. Maar hij mag die teleurstelling niet projecteren op het volk. Wie zijn publieke taak serieus neemt, blijft die vervullen, ook als de camera’s uit zijn. Zelfs, en misschien juist, in demissionaire tijden.
De staat Suriname heeft onlangs hoger beroep aangetekend in de zaak rond de gunning van infrastructurele werken aan de Van ’t Hogerhuysstraat. De rechter oordeelde dat het ministerie van Openbare Werken de gunning aan het bedrijf Kuldipsingh Infra N.V. moet intrekken en de aanbestedingsprocedure opnieuw moet uitvoeren met inachtneming van alle inschrijvende bedrijven die in aanmerking kwamen voor het project. Het OM heeft inmiddels een verzoek ingediend bij het Hof van Justitie om het vonnis te schorsen. Opmerkelijk is dat het ministerie van OW zijn focal point en beleidsmedewerker juridische zaken, Eric Mohangoo, heeft ontlast van verdere behandeling van deze kwestie bij de rechter. Het juridisch team van het ministerie, dat is verbonden aan het Bureau van de Landsadvocaat, fungeert nu als focal point.
Het gaat in deze kwestie om een openbare aanbesteding voor infrastructurele werken aan de Van ’t Hogerhuysstraat, gefinancierd door de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB). Het project werd gegund aan Kuldipsingh Infra N.V. voor een bedrag van USD 23 miljoen. Baitali, die ook meedeed aan de aanbesteding en bovendien de laagste inschrijver was, stapte naar de rechter met het verzoek om de gunning aan Kuldipsingh aan een juridisch onderzoek te onderwerpen. Met succes: nog voordat de rechtszaak inhoudelijk begon, werd de voortgang van het project door de rechter stopgezet.
De staat, in dit geval vertegenwoordigd door OW, motiveerde dat Baitali niet in aanmerking kwam omdat het bedrijf niet voldeed aan de gestelde voorwaarden. Dit werd door Baitali bestreden. De rechter oordeelde dat OW de inschrijving van Baitali ten onrechte negatief had beoordeeld. Alle zes verweerpunten van het ministerie werden verworpen en de kantonrechter besliste dat er onterecht is geoordeeld dat Baitali niet voldeed aan de gunningsvoorwaarden. De rechter beval de staat om de afwijzingsverklaring, het besluit op het bezwaarschrift van Baitali en de officiële gunning aan Kuldipsingh in te trekken. Tevens moet de herbeoordeling van de inschrijving van Baitali plaatsvinden met inachtneming van het vonnis. De reeds aangegane aannemingsovereenkomst moet worden opgeschort tot na de herbeoordeling. Het OM is nu tegen deze beslissing in beroep gegaan.
Een overheid mag fouten maken, maar niet afwezig zijn. Ook in demissionaire tijden blijft de plicht bestaan om het land te besturen. Het uitblijven van actie voelt aan als een strafexpeditie richting de burger. En dat is onvergeeflijk. Terwijl juristen elkaar in rechtszaken bevechten, ligt Groot-Paramaribo stil. Letterlijk. Het lijkt alsof de ex-minister van Openbare Werken het volk daadwerkelijk heeft gestraft door het verzaken van de plichten behorende bij zijn ministerie. Op social media kreeg deze man zelfs de bijnaam “Noertje de Straffer”, een verwijzing met een knipoog naar zijn paternalistische uitspraken en houding in de media, eerder in zijn termijn en een pijnlijke erfenis voor iedereen die dagelijks door de chaos moet.
The post NOERTJE DE STRAFFER ..

...