No Drama

door

GANGA / Sharda Ganga

Eén van de vele bijnamen voor president Obama was ‘No Drama Obama’. Als president bleef hij rust uitstralen. Hij was tamelijk gelijkmoedig en niet makkelijk te verleiden tot oprispingen waar hij later spijt van kreeg.

Hoewel hij van nature geen persoon is van grote stemmingswisselingen, kostte het hem soms toch nog grote moeite om kalm te blijven als hij werd geconfronteerd met grote problemen, vertelde hij in een interview. Zijn kalmte werd hem kwalijk genomen door mensen die graag wilden dat er spannende dingen gebeuren, zodat ze iets hebben om zich over op te winden.

“Als er ooit een raad van commissarissen is geweest die zichzelf publiekelijk een brevet van onvermogen heeft gegeven, dan is het de RvC van Surinam Airways”

Ik vind het daarentegen prima als het er allemaal gemoedelijk aan toegaat in regeringskringen. Als we niet de ganse dag, elke dag, redenen hebben om ons te ergeren, ons op te winden, te halen en trekken over wie er nu voor en wie er nu tegen wat dan ook is. Als theatermaker (al enige tijd in tijdelijke rustfase, zal ik maar zeggen) zie ik drama het liefst waar het hoort: op het toneel.

Ik keek naar de eerste regeringspersconferentie en ‘no drama’ was mijn algemene indruk. Komt er nog vuurwerk, vroeg ik me even af, maar corrigeerde mezelf meteen. Geen geesten oproepen, Sharda, sprak ik mezelf streng toe. We hebben al enkele decennia teveel vuurwerk gehad, kunnen we asjeblieft gewoon de gezapige rust een kans geven?

Hier sprak een president die geen zoete broodjes bakte en geen ellenlange antwoorden gaf om ons, bepakt met kluitjes, via allerlei zijwegen, het riet in te sturen. Hier geen tralala-verhalen, maar concreet benoemen van zaken. Ik ademde in, ik ademde uit en ik was geen moment geneigd te schelden, hoewel bij sommige ministersantwoorden ik dieper inademde en langer uitademde, terwijl ik prevelde ‘Ohhhhmmmmmm’.

Soms zag ik achter die presidentiële glimlach wat venijn doorsijpelen, maar dat werd snel weer gereguleerd. Ja, Somo de Oude zal nog staatsadviseur blijven, want sommige dingen nemen tijd om te veranderen, ze had het al gezegd. Je hoeft niet eens een heel goed verstaander te zijn om het werkelijk sentiment te proeven achter die Zen-zin. Dus zal ik hier niet zeuren en vragen naar wat de adviseur nu eigenlijk adviseert. ‘Choose your battles’: volgens mij prevelt de president dat honderd keer per dag voor zich uit.

Ik was zo tevreden, na die persconferentie hè, tot een dag later de CEO van Surinam Airways werd geschorst en toen weer niet werd geschorst en weg vloog mijn rust, op de vleugels van een gehuurde Airbus. De schorsing was vanwege geconstateerde onregelmatigheden in de bedrijfsvoering.

Schorsing! zei de RvC. ‘Kom terug’, riep men nog geen dag later, toen werd ontdekt dat de meneer Gonesh, de CEO in kwestie, ook de accountable manager is, volgens Google: de persoon die eindverantwoordelijk is voor de veiligheid, naleving van regelgeving en de operationele kwaliteit van een luchtvaartorganisatie. Zonder een actieve en geregistreerde accountable manager, geen vluchten.

Het lijkt mij dat dat nu één van de belangrijkste dingen is die een RvC zou moeten weten van het bedrijf dat het overziet. Als er ooit een raad van commissarissen is geweest die zichzelf publiekelijk een brevet van onvermogen heeft gegeven, dan is het de RvC van Surinam Airways. Opdat zij snel heen vliegen, enkele reis richting Nevernooitmeerland.

gangadwt@gmail.com