Nieuwe minister, oud verhaal

door

SERIEUS!? / Ivan Cairo

Suriname heeft een nieuwe minister van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur. Net op het moment dat de eindexamenresultaten van het VOS- en VOJ-onderwijs bekend worden – en eerlijk is eerlijk, ze zijn om te huilen. Of te lachen, als je al zo ver bent dat cynisme je enige overlevingsstrategie is.

De nieuwe minister werd dinsdag met veel tamtam beëdigd. Iedereen in pak, ’s, speeches vol belofte. Vernieuwing! Modernisering! Transformatie! We kunnen inmiddels een bingokaart vullen met de woorden die elke nieuwe bewindvoerder uitspreekt bij zijn aantreden. En net als bij bingo heb je zelden prijs.

“Misschien kan deze minister die morele ruggengraat koppelen aan echte onderwijsvernieuwing”

Want hoe vaak hebben we dit inmiddels meegemaakt? Minister Dirk Currie is alweer de zoveelste in een lange stoet van onderwijsvernieuwers die achteraf vooral veel stof hebben doen opwaaien, maar weinig puin hebben geruimd. Het onderwijs staat nog steeds in de modder, met vastgelopen curricula, uitgebluste docenten en leerlingen die vaker examens afleggen dan dat ze werkelijk slagen.

Het onderwijs lijkt op een bus die al jaren op dezelfde rotonde rijdt, met elke minister als nieuwe chauffeur die roept dat hij nu écht de juiste afslag gaat nemen. Ondertussen zijn de leerlingen moe van het gehobbel en de leraren wagen zich niet eens meer aan verwachtingen.

En dan komt daar de president, met haar eigen onderwijskreet: “Meer mensen in technische beroepen!” Prima streven. We hebben inderdaad vakmensen nodig. Maar laten we dan wel zorgen dat die mensen eerst kunnen lezen, rekenen en denken – in die volgorde. Machines bedienen is handig, maar als je de handleiding niet begrijpt, gaat het alsnog mis.

Wat niemand lijkt te willen toegeven: we zitten niet te wachten op wéér een onderwijsplan. We hebben een uitpuilende lade vol plannen. Sommige zijn nooit uitgevoerd, andere zijn half af en een paar zijn vergeten onderop de stapel beleidsdocumenten beland. Misschien moeten we eerst iets afmaken voordat we aan iets nieuws beginnen. Revolutionair idee, toch?

En toch… toch is er iets anders aan deze nieuwe minister. Want de afgelopen jaren heeft Currie zich opvallend ingezet voor waarden en normen. Geen holle kreten, maar echte gesprekken over respect, discipline en verantwoordelijkheid. Niet bepaald sexy thema’s in een TikTok-tijdperk, maar o zo hard nodig.

Misschien is dit hét moment. Misschien kan deze minister die morele ruggengraat koppelen aan echte onderwijsvernieuwing. Niet alleen nieuwe methodes, maar ook een nieuwe mentaliteit. Laten we eindelijk eens investeren in karaktervorming, burgerschap … gewoon fatsoen. En wie weet, levert het onderwijs dan niet alleen technici, maar ook trotse, bewuste burgers af.

De slagingspercentages zijn nu beroerd. De situatie lijkt uitzichtloos. Maar zolang er mensen zijn die niet alleen plannen maken, maar die ook durven voltooien, is alles nog niet verloren. Nee, nog niet alles is verloren. Misschien wordt dit wel de minister die niet alleen belooft, maar ook afrondt. En misschien, heel misschien, komt die bus deze keer echt van de rotonde af.

ivancairo@yahoo.com